Jan Dominik Działyński
starosta pokrzywicki i kasztelan chełmiński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Dominik Działyński herbu Ogończyk (zm. 1679 lub 1678) – starosta pokrzywnicki i pucki, kasztelan chełmiński w latach 1677–1678.
Ten artykuł dotyczy kasztelana i starosty. Zobacz też: Jan Działyński. |
Ogończyk | |
kasztelan chełmiński | |
Rodzina | |
---|---|
Data śmierci |
1679 |
Ojciec |
Mikołaj Działyński |
Żona |
Maryja Grudzińska |
Syn Mikołaja, kasztelana chełmińskiego, brat Stanisława i Michała.
W okresie walk z wojskami szwedzkimi wystawił własnym sumptem oddział husarii. W 1656 roku jako dworzanin i wysłannik Jana Kazimierza do Stefana Czarnieckiego dostał się pod Kcynią do niewoli szwedzkiej z której wyszedł dopiero po zawarciu pokoju w Oliwie[1].
Poseł sejmiku generalnego pruskiego na sejm koronacyjny 1649 roku, sejm 1650, sejm zwyczajny i nadzwyczajny 1652 roku, sejm zwyczajny i nadzwyczajny 1654 roku, sejm 1655, 1658, 1659, 1661, 1664/1665, 1665, 1666 (I), 1666 (II), 1667, na sejm nadzwyczajny 1668 roku i sejm abdykacyjny 1668 roku. Poseł sejmiku kowalewskiego na sejm 1649/1650 roku[2].
W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa chełmińskiego[3]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa malborskiego w 1669 roku[4]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1670 roku z województwa chełmińskiego[5].
Poseł sejmiku kowalewskiego na sejm koronacyjny 1676 roku i sejm 1677 roku[6]. Jako poseł na sejm warszawski, w 1677 roku został komisarzem do spraw zakonnic w Grudziądzu[7].
Jego żoną była Maryja Grudzińska (h. Grzymała) z którą miał sześć córek i sześciu synów[7], które nie odegrało jednak większej roli w życiu publicznym, a synowie pozostali bezdzietni[8]