Jan Jędrychowski
polski duchowny katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Jędrychowski CM (ur. 21 maja 1899 w Słomnikach, zm. 6 maja 1942 w KL Dachau) – polski duchowny katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Sługa Boży | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
19 lipca 1922 |
Prezbiterat |
6 czerwca 1926 |
Syn Jana Jędrychowskiego i Franciszki z Kurkiewiczów[1]. W 1915 został przyjęty do Małego Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie, gdzie ukończył szkołę średnią. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego à Paulo wstąpił 23 września 1919 r. Równocześnie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. Święcenia kapłańskie przyjął 6 czerwca 1926 roku[1] i podjął działalność duszpasterską w Milatynie Nowym[2], a następnie w Krakowie (na Kleparzu)[3].
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo 15 lipca 1940 roku i uwięziony na Montelupich. Następnie 30 sierpnia trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz, a potem 12 grudnia 1940 do Dachau.
Jako chory został zagazowany przez oprawców[4][5][6].
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się, proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.