Jarosław Morawiecki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Data i miejsce urodzenia |
11 marca 1964 |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Pozycja |
napastnik |
Jarosław Morawiecki (ur. 11 marca 1964 w Siemianowicach Śląskich) - polski hokeista, olimpijczyk, trener hokejowy.
Życiorys
Zawodnik występujący na pozycji środkowego napastnika. Wychowanek Zagłębia Sosnowiec, w barwach którego zdobył w 1984 roku wicemistrzostwo, a w 1985 roku mistrzostwo Polski.
Po wygraniu przez Polskę turnieju mistrzostw świata Grupy B w 1985 i uzyskanym awansie do Grupy A został odznaczony Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[1].
Uczestnik igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988. W drugim meczu turnieju 16 lutego 1988 wystąpił w meczu przeciw aktualnym mistrzom świata, reprezentacji Szwecją (1:1), w którym zdobył gola[2][3]. W trzecim spotkaniu 18 lutego 1988 przeciw Francji (6:2) także zdobył bramkę[4]. Po tym meczu przeprowadzono kontrolę antydopingową Morawieckiego, która wykazała w jego moczu obecność testosteronu i epitestosteronu w ilości przekraczających normy określone przez komisję medyczną MKOl[5]. Wskutek tego wynik spotkania Polski z Francją został anulowany i zweryfikowany na 0:2 na niekorzyść Polski. Według oficjalnego stanowiska polskiej reprezentacji, niedozwolone środki zostały podane zawodnikowi w barszczu z krokietami na przyjęciu u Polonii. Decyzją IIHF na Morawieckiego została nałożona 18-miesięczna dyskwalifikacja, która wkrótce potem została podtrzymana przez PZHL[6][7]. Po dyskwalifikacji wraz z kolegą prowadził sklep spożywczy w Sosnowcu[8].
W czerwcu 1989 został powołany przez selekcjonerów Emila i Tadeusza Nikodemowiczów do kadry Polski na drugie półrocze 1989 roku (okres dyskwalifikacji mijał w sierpniu 1989)[9]. W sezonie 1989/1990 powrócił na lód. Pod koniec grudnia 1989 w barwach Polski grał w międzynarodowym turnieju Mont Blanc, w którym zdobył gola[10]. W sezonie 1989/1990 grał w barwach Zagłębia Sosnowiec, a w jego trakcie po meczu 27 stycznia 1990 został poddany kontroli antydopingowej, która po raz kolejny wykazała w jego organizmie nadmiar testosteronu, w związku z czym decyzją zarządu PZHL z 12 marca 1990 został ukarany bezwarunkową, dożywotnią dyskwalifikacją[11]. W 1992 kara została zawieszona.
Karierę kontynuował w Szwecji w II-ligowym Olofstroem IK oraz we francuskim klubie Caen. W 1997 powrócił do Polski i występował w KKH Katowice, Zagłębiu, GKS Tychy (od stycznia 2000[12]) i TKH Toruń. W 2003 zakończył karierę zawodniczą.
W reprezentacji Polski zagrał 57 razy strzelając 17 bramek. Brał udział w trzech turniejach o mistrzostwo świata: 1985, 1986, 1987.
Był trenerem m.in. w Zagłębiu Sosnowiec oraz w TKH Toruń. W późniejszym czasie został szkoleniowcem reprezentacji Polski do lat 20[13][14], SMS II Sosnowiec[15], reprezentacji Polski do lat 18. W sezonie I ligi 2016/2017 główny trener SMS U18 Sosnowiec[16]. 4 września 2018 został ogłoszony głównym trenerem reprezentacji Polski do lat 16[17]. Pozostawał na tym stanowisku w sezonie 2019/2020[18][19],
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
