Jerzy Karol Chodkiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jerzy Karol Chodkiewicz herbu własnego (ur. 2 sierpnia 1646 – zm. 1691) – oboźny wielki litewski od 1678, pułkownik Jego Królewskiej Mości, starosta błudeński.
Ten artykuł dotyczy oboźnego wielkiego litewskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Gryf z Mieczem | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec |
Hieronim Karol Chodkiewicz |
Matka |
Izabela z Lackich Tryznowa |
Żona |
Marianna Tekla Naruszewicz |
Dzieci |
Jan Karol |
Syn Hieronima Karola i Izabeli z Lackich Tryznowej. Po ojcu otrzymał starostwo błudeńskie. Przystąpił do senatorsko-żołnierskiej konfederacji kobryńskiej 1672 roku[1]. Podpisał elekcję Jana III Sobieskiego i pod jego rozkazami walczył w wielu bitwach przeciwko Turkom. Poseł sejmiku mozyrskiego na sejm 1677 roku, sejm 1678/1679 roku, sejm 1685 roku[2]. Na sejmie 1678 mianowany deputatem do rezydowania przy królu. Posłem był z powiatu trockiego na sejmie grodzieńskim w 1688, a z powiatu mozyrskiego na sejmie warszawskim w tym samym roku. Żoną Chodkiewicza była Marianna Tekla Naruszewiczówna (zm. 1726) córka podkanclerzego litewskiego Aleksandra. Byli rodzicami syna Jana Karola starosty błudeńskiego, pułkownika wojsk litewskich oraz córek Joanny i Izabeli.[3]
Pochowany w cerkwi Monasteru Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Supraślu.