Johann André Forfang
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Johann André Forfang?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Johann André Forfang (ur. 4 lipca 1995 w Tromsø[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Tromsø SK. Srebrny indywidualnie na normalnej skoczni i złoty w drużynie medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Srebrny medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2017 i 2023 w drużynie męskiej oraz z 2023 w mieszanej. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016. Złoty indywidualnie oraz złoty i brązowy w drużynie medalista mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym z lat 2014–2015. Medalista mistrzostw kraju.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Tromsø SK | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
15 lutego 2015 w Vikersund (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
12 marca 2016 w Titisee-Neustadt | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
245,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Młodszy brat Daniela Forfanga, również skoczka narciarskiego[2].
Jego rekord życiowy wynosi 245,5 metra. Ustanowił go na Vikersundbakken w Vikersund 19 marca 2017[3][4].
Lata 2011–2014
9 grudnia 2011 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W norweskim Notodden zajął 16. miejsce. 28 stycznia 2012 w Bischofshofen po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Został zdyskwalifikowany. Dzień później zajął 47. miejsce[5].
W sezonie 2012/2013 zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego. W styczniu 2013 w Zakopanem zajął 19. miejsce, zaś 9 marca w Vikersund odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach tego cyklu. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując 38. miejsce w zawodach indywidualnych[6].
1 lutego 2014 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[7].
Sezon 2014/2015
5 grudnia 2014 w Lillehammer wystartował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, jednak został w nich zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon. W kolejnym tygodniu wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Renie. Zajął tam dwukrotnie drugie i raz pierwsze miejsce. Wyniki te sprawiły, że Forfang otrzymał powołanie na zawody Pucharu Świata w Engelbergu. W swoim debiucie w cyklu 20 grudnia 2014 zajął 12. pozycję. W kolejnych zawodach Pucharu Świata odbywających się w grudniu i styczniu Forfang regularnie zdobywał punkty, zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[8].
Na początku lutego 2015 wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Ałmaty, zdobywając złoty medal zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym. 15 lutego 2015 stanął na najniższym stopniu podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata na mamuciej skoczni Vikersundbakken. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej został zdyskwalifikowany, zaś na skoczni dużej zajął 18. miejsce. W konkursie drużynowym nie wystartował. W marcowych zawodach jeszcze dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata[8]. Sezon zakończył na 23. miejscu klasyfikacji generalnej i 8. miejscu klasyfikacji Pucharu Świata w lotach[9].
Sezon 2015/2016
Od początku sezonu Forfang znajdował się w czołówce Pucharu Świata 2015/2016. 6 grudnia w Lillehammer stanął na najniższym stopniu podium. Wynik ten powtórzył 13 grudnia w Niżnym Tagile. We wszystkich konkursach 64. Turnieju Czterech Skoczni zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. W rozgrywanych na skoczni Kulm w Tauplitz/Bad Mitterndorf Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 zajął 4. miejsce indywidualnie po skokach na odległość 230, 216,5 i 240 metrów. W konkursie drużynowym wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande oraz Kennethem Gangnesem zdobył złoty medal[10].
31 stycznia 2016 w Sapporo zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata. Taki sam wynik uzyskał 13 lutego na skoczni mamuciej w Vikersund. Po pięciu kolejnych konkursach zakończonych w pierwszej dziesiątce 12 marca w Titisee-Neustadt odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W kończącym sezon weekendzie na Letalnicy trzykrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując drugie i dwukrotnie trzecie miejsce[10][11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 Forfang zajął 5. pozycję. Stanął również na najniższym stopniu podium Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016[9].
Sezon 2016/2017
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 24. miejsca w Ruce. W kilku kolejnych konkursach nie zdobywał punktów, wobec czego został odsunięty od występów w zawodach najwyższej rangi i na przełomie grudnia i stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym. Po dwóch miejscach na podium w Titisee-Neustadt powrócił do Pucharu Świata, gdzie zajął między innymi 6. miejsce w Wiśle[12]. W innych styczniowych zawodach osiągał jednak gorsze wyniki i powtórnie odsunięty został od startów, by przygotowywać się do Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017[13].
Na mistrzostwach Forfang zajął indywidualnie 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, zaś w zawodach drużynowych zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande i Andreasem Stjernenem, srebrny medal. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, najwyższe – czwarte – w Vikersund[12]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 27. miejscu ze 197 punktami[9].
Sezon 2017/2018
Trzykrotnie wystąpił w Letnim Grand Prix 2017, zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. 3 października 2017 w Klingenthal ukończył zawody na 3. pozycji[14].
W pierwszej połowie sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Forfang zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na przełomie listopada i grudnia 2017 stawał na podium w Ruce, gdzie był 2., i w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 zajął 8. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Danielem-André Tande, zdobył złoty medal[14].
We wszystkich zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w lutym i marcu 2018 Forfang zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 4 lutego zwyciężył w konkursie w Willingen, ostatnim przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 2018. Indywidualnie na igrzyskach zdobył srebrny medal na skoczni normalnej, przegrywając jedynie z Andreasem Welingerem, zaś na skoczni dużej był 5. W konkursie drużynowym wraz z Tande, Stjernenem i Johanssonem zdobył złoty medal. 23 marca 2018 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Planicy[14]. W klasyfikacji generalnej cyklu zakończył sezon na 7. miejscu z 821 punktami[9].
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 10. miejsca w Wiśle. Na początku grudnia 2018 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Niżnym Tagile, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce, z kolei najgorsze wyniki w sezonie osiągał na przełomie grudnia i stycznia, w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni trzy razy z rzędu zajmując lokaty w trzeciej dziesiątce[15].
W lutym 2019 ustabilizował formę, zajmując we wszystkich konkursach Pucharu Świata miejsca między 7. i 10. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 7. na skoczni dużej i 45. na normalnej, a w drużynie zajął 5. pozycję. We wszystkich marcowych zawodach Pucharu Świata zajął miejsca w pierwszej dziesiątce[15]. Sezon zakończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej z 892 punktami[9].
Sezon 2019/2020
W Letnim Grand Prix 2019 wystartował w dwóch konkursach rozgrywanych w Polsce. W zawodach w Zakopanem zajął 10. miejsce. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował punktowane lokaty. Ani razu nie stanął na podium zawodów indywidualnych, najwyżej sklasyfikowany został na 4. pozycji, 18 stycznia 2020 w Titisee-Neustadt. Poza tym występem jeszcze dziewięciokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce[16]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 12. miejscu z 579 punktami[9].
Sezon 2020/2021
W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, w rozgrywanych w listopadzie 2020 zawodach w Ruce[17]. Cykl zakończył na 19. pozycji w klasyfikacji generalnej z 338 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 22. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 13. lokatę indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[17].
Sezon 2021/2022
W ramach Letniego Grand Prix 2021 dwukrotnie stawał na podium zawodów indywidualnych – 11 września w Czajkowskim i 2 października w Klingenthal zajmował 3. miejsce[18].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 5. lokacie, w marcowych zawodach w Oberstdorfie[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 24. miejscu z 303 punktami[9]. Z powodu zakażenia COVID-19 nie wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022[19]. Wystartował natomiast na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zajął 10. pozycję, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[18].
Sezon 2022/2023
W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie jedenastokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych cyklu. Najwyżej sklasyfikowany został na 5. miejscu, w rozegranym 22 stycznia 2023 konkursie w Sapporo[20]. Sezon zakończył na 16. pozycji w klasyfikacji generalnej z 574 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 12. na skoczni normalnej i 10. na dużej, zaś w obu konkursach drużynowych: mieszanym, w którym wystąpił wraz z Anną Odine Strøm, Theą Minyan Bjørseth i Halvorem Egnerem Granerudem, a także męskim, w którym wystartował z Kristofferem Eriksenem Sundalem, Mariusem Lindvikiem i Granerudem, zdobył srebrne medale[20].
Mistrzostwa Norwegii
Stawał na podium mistrzostw Norwegii. W 2016[21], 2017[22], 2018[23] i 2019[24] zdobył srebrny, w 2022[25] – złoty, a w 2023[26] brązowy medal indywidualnie.
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | srebrny medal (K-98), 5. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | złoty medal[uwaga 1] |
Starty J. A. Forfanga na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 106,0 m | 109,5 m | 250,9 pkt | 8,4 pkt | Andreas Wellinger |
5. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 133,0 m | 134,5 m | 271,6 pkt | 14,1 pkt | Kamil Stoch |
1. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 132,5 m | 132,0 m | 1098,5 pkt (262,0 pkt) | – |
Indywidualnie
2015 Falun | – | dyskwalifikacja (K-90), 18. miejsce (K-120) |
2017 Lahti | – | 7. miejsce (K-90), 12. miejsce (K-116) |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 7. miejsce (K-120), 45. miejsce (K-99) |
2021 Oberstdorf | – | 13. miejsce (K-120) |
2023 Planica | – | 12. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2017 Lahti | – | srebrny medal (K-116)[uwaga 2] |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 5. miejsce (K-120)[uwaga 3] |
2021 Oberstdorf | – | 6. miejsce (K-120)[uwaga 4] |
2023 Planica | – | srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 5], srebrny medal (K-125)[uwaga 6] |
Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
— | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | DSQ | Rune Velta | |||
18. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,0 m | 127,0 m | 209,7 pkt | 59,0 pkt | Severin Freund |
7. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,0 m | 98,5 m | 253,1 pkt | 17,7 pkt | Stefan Kraft |
12. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 127,0 m | 122,5 m | 259,9 pkt | 19,4 pkt | Stefan Kraft |
2. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 2] | 126,5 m | 138,0 m | 1078,5 pkt (274,5 pkt) | 25,7 pkt | Polska |
7. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 132,5 m | 125,5 m | 250,9 pkt | 28,5 pkt | Markus Eisenbichler |
5. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 3] | 122,0 m | 127,0 m | 900,2 pkt (228,8 pkt) | 87,3 pkt | Niemcy |
45. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 84,5 m | – | 73,5 pkt | 144,8 pkt | Dawid Kubacki |
13. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 128,5 m | 123,5 m | 235,9 pkt | 40,6 pkt | Stefan Kraft |
6. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 4] | 136,0 m | 128,0 m | 974,1 pkt (249,8 pkt) | 72,5 pkt | Niemcy |
12. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,5 m | 97,5 m | 244,3 pkt | 17,5 pkt | Piotr Żyła |
2. | 26 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | druż. mix.[uwaga 5] | 92,5 m | 98,0 m | 1004,5 pkt (250,2 pkt) | 12,7 pkt | Niemcy |
10. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 131,5 m | 133,5 m | 263,3 pkt | 24,2 pkt | Timi Zajc |
2. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[uwaga 6] | 137,0 m | 139,5 m | 1166,0 pkt (292,5 pkt) | 12,9 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2016 Tauplitz | – | 4. miejsce |
2018 Oberstdorf | – | 8. miejsce |
2020 Planica | – | 22. miejsce |
2022 Vikersund | – | 10. miejsce |
2024 Tauplitz | – | 4. miejsce |
Drużynowo
2016 Tauplitz | – | złoty medal[uwaga 7] |
2018 Oberstdorf | – | złoty medal[uwaga 8] |
2020 Planica | – | złoty medal[uwaga 9] |
2022 Vikersund | – | brązowy medal[uwaga 10] |
2024 Tauplitz | – | 4. miejsce[uwaga 11] |
Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 15–16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 230,0 m | 216,5 m | 240,0 m[uwaga 12] | –[uwaga 13] | 602,0 pkt | 38,1 pkt | Peter Prevc |
1. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[uwaga 7] | 218,5 m | 201,5 m | 1467,7 pkt (359,2 pkt) | – | |||
8. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 207,0 m | 207,5 m | 225,5 m | –[uwaga 13] | 599,2 pkt | 52,7 pkt | Daniel-André Tande |
1. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 8] | 214,0 m | 217,0 m | 1662,2 pkt (405,0 pkt) | – | |||
22. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 202,5 m | 213,0 m | 200,0 m | 205,0 m | 710,4 pkt | 166,8 pkt | Karl Geiger |
1. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 9] | 217,0 m | 202,5 m | 1727,7 pkt (379,5 pkt) | – | |||
10. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 223,0 m | 212,0 m | 208,5 m | 216,0 m | 755,1 pkt | 99,1 pkt | Marius Lindvik |
3. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 10] | 210,5 m | 210,5 m | 1559,6 pkt (392,2 pkt) | 151,9 pkt | Słowenia | ||
4. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 229,5 m | 220,0 m | 217,0 m | –[uwaga 13] | 629,3 pkt | 18,1 pkt | Stefan Kraft |
4. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 11] | 232,0 m | 225,0 m | 1502,9 pkt (416,9 pkt) | 112,5 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2013 Liberec | – | 38. miejsce |
2015 Ałmaty | – | złoty medal |
Drużynowo
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | brązowy medal[uwaga 14] |
2015 Ałmaty | – | złoty medal[uwaga 15] |
Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
38. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 86,5 m | – | 104,5 pkt | 179,0 pkt | Jaka Hvala |
3. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 14] | 94,5 m | 94,5 m | 1011,4 pkt (239,8 pkt) | 15,6 pkt | Polska |
1. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,5 m | 103,0 m | 269,9 pkt | – | |
1. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 15] | 99,5 m | 99,5 m | 893,3 pkt (236,3 pkt) | – |
Indywidualnie
2023 Kraków/Zakopane[uwaga 16] | – | 12. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125) |
Starty J. A. Forfanga na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 98,0 m | 100,5 m | 239,4 pkt | 30,9 pkt | Daniel Tschofenig |
24. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 126,0 m | 126,5 m | 231,6 pkt | 47,5 pkt | Dawid Kubacki |