K-141 Kursk
Rosyjski atomowy okręt podwodny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące K-141 Kursk?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
K-141 Kursk – rosyjski okręt podwodny z napędem jądrowym trzeciej generacji, projektu 949A (seria: Antiej, kod NATO Oscar II) przeznaczony do zwalczania dużych jednostek nawodnych, zwłaszcza lotniskowców. Budowę jednostki ukończono w maju 1994 roku, po czym w tym samym roku wszedł do służby w rosyjskiej Flocie Północnej.
Klasa | |||
---|---|---|---|
Projekt | |||
Oznaczenie NATO |
Oskar II | ||
Historia | |||
Stocznia | |||
Położenie stępki |
1992 | ||
Wodowanie |
16 maja 1994 | ||
MW Rosji | |||
Wejście do służby |
30 grudnia 1994 | ||
Zatonął |
12 sierpnia 2000 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Długość |
155 metrów | ||
Szerokość |
18,2 metrów | ||
Zanurzenie |
10 metrów | ||
Zanurzenie testowe |
600 metrów | ||
Rodzaj kadłuba | |||
Materiał kadłuba | |||
Napęd | |||
• 2 reaktory PWR OK-650B • 2 turbiny parowe • 2 7-płatowe śruby | |||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Uzbrojenie | |||
24 torpedy oraz ppm P-700 Granit ZOP: RPK-2 Wjuga i RPK-6 Wodopad | |||
Wyrzutnie torpedowe |
4 × 533 mm | ||
Załoga |
118 | ||
|
Okręt prowadził głównie działalność szkoleniową na wodach arktycznych, latem 1999 roku odbył rejs na Morze Śródziemne, aby obserwować działania NATO prowadzącego w tym czasie operację Allied Force. Latem 2000 roku na Morzu Barentsa wziął udział w największych od upadku Związku Radzieckiego manewrach rosyjskiej marynarki wojennej. W trakcie tych ćwiczeń, 12 sierpnia 2000 roku okręt został zniszczony i zatonął wraz z całą 118-osobową załogą, w wyniku wybuchu stężonego do wartości 85–98% nadtlenku wodoru (high-test-peroxide – HTP) stosowanego w Rosji jako utleniacz w przenoszonych przez okręt torpedach 65-76 Kit. Akcja ratunkowa osób ocalałych z katastrofy nie powiodła się z powodu niskiej sprawności przestarzałego rosyjskiego sprzętu ratunkowego, skostniałego systemu biurokratycznego rosyjskiej marynarki oraz braku zgody rosyjskiego ministerstwa obrony na przyjęcie zagranicznej pomocy.
Oględziny wraku po wydobyciu z morza wykazały, że eksplozje torped wewnątrz kadłuba okrętu przeżyły 23 osoby, które w oczekiwaniu na ratunek z powierzchni schroniły się w ostatnim, rufowym przedziale jednostki. Wobec przedłużającej się – na skutek rosyjskich odmów przyjęcia pomocy międzynarodowej – akcji ratunkowej, wszyscy ponieśli śmierć.