KHL (2013/2014)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| |||
| |||
Termin | 4 września 2013 – 30 kwietnia 2014 | ||
Liczba drużyn | 28 | ||
Sezon regularny | |||
Liczba kolejek | 54 | ||
Liczba meczów | 756 | ||
Najskuteczniejszy zawodnik | Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) | ||
Najskuteczniejszy strzelec | Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) | ||
Puchar Otwarcia | Dinamo Moskwa | ||
Puchar Kontynentu | Dinamo Moskwa | ||
Faza play-off | |||
Liczba meczów | 83 | ||
Najskuteczniejszy zawodnik play-off | Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) | ||
Najskuteczniejszy strzelec play-off | Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) | ||
Mistrz Konferencji Zachód | HC Lev Praga | ||
Mistrz Konferencji Wschód | Mietałłurg Magnitogorsk | ||
Puchar Gagarina | Mietałłurg Magnitogorsk | ||
Puchar Nadziei | Awangard Omsk |
Sezon KHL 2013/2014 – szósty sezon ligi KHL był rozgrywany na przełomie 2013 i 2014. We wrześniu 2013 nadano hasło edycji rozgrywek, w wyniku konkursu wybrano slogan: Szósty sezon KHL – Twój szósty zmysł[1].
Kluby uczestniczące
Kluby starające się o angaż
Na początku września 2012 roku Aleksandr Miedwiediew oświadczył, że o przyjęcie od sezonu 2013/2014 starają się kluby z Mediolanu (Włochy) i Zagrzebia (Chorwacja)[2]. Możliwy jest powrót do rozgrywek zespołu Łada Togliatti, wycofanego z KHL w 2010 roku. Ambicje startu w KHL od 2013 roku ma klub Rubin Tiumeń[3]. W dalszej perspektywie nowymi krajami w lidze byłyby Niemcy i Wielka Brytania.
Pod koniec 2012 roku Miedwiediew potwierdził, że bliskie przyjęcie są chorwacki KHL Medveščak Zagrzeb i włoski Milano Rossoblu. Dodatkowo przedstawiono plan poszerzenia zasięgu ligi na Wschodzie i utworzenie dywizji pacyficznej, skupiającej w zamierzeniu obecnego uczestnika Amur Chabarowsk, jak również klub z Władywostoku i drużyny z Chin, Japonii, Korei Południowej[4][5]. W styczniu 2013 roku prezydent ligi zapowiedział, że optymalna ilość uczestników to 32 kluby oraz zaanonsował, iż starania o przyjęcie do rozgrywek podjął polski klub z Gdańska, którego trenerem miałby został Wiaczesław Bykow[6][7][8][9][10]. Jednocześnie starania zmierzające do stworzenia drużyny w KHL prowadzi inicjatywa pod nazwą HC Silesia ze Śląska[11][12]. 12 lutego 2013 roku przedstawiciele Olivii Gdańsk oficjalnie złożyli wniosek o przyjęcie do KHL[13][14][15][16]. Pod koniec lutego poinformowano o bardziej realnym planie przyjęcia Władywostoku z racji wybudowania nowej hali w mieście, która ostatecznie ma być gotowa na wrzesień 2013 roku[17]. Jednocześnie pojawiły się informacje o staraniach przystąpienia norweskiego klubu Stavanger Oilers[18][19]. 26 marca 2013 roku przedstawiciele Medveščaka Zagrzeb złożyli wniosek aplikacyjny[20][21][22], zaś do złożenia dokumentów przygotowywał się klub z Mediolanu[23]. W drugiej połowie kwietnia 2013 roku Miedwiediew zapowiedział, że przyjęty zostanie Władywostok, który spełnia wymagania ligi[24]. Jednocześnie prezydent rozgrywek przedstawił plan nowego formatu rozgrywek, w którym 27 zespołów jest podzielonych na 3 dywizje (po 9 klubów)[25][26]: Zachód, Centrum i Syberia[27]. Jest to zamysł podyktowany zamiarem obniżenia kosztów podróży. Każdy z zespołów rozegrałby w rundzie zasadniczej 58 spotkań: pięć z drużynami z dywizji i jeden mecz z innymi rywalami[28]. 27 kwietnia 2013 roku podczas wizyty we Władywostoku Miedwiediew oficjalnie potwierdził przyjęcie do KHL klubu z tego miasta[29][30]. Jego prezesem został Aleksandr Mogilny, zaś projekt wspierał od początku deputowany z tego regionu, Wiaczesław Fietisow[31][32]. 29 kwietnia 2013 roku władze ligi podjęły decyzję o przyjęciu klubu KHL Medveščak Zagrzeb od sezonu 2013/2014[33][34][35].
Uczestnicy
W poprzedniej edycji KHL 2012/2013 brało udział 26 klubów. Do rozgrywek 2013/2014 zostały przyjęte Władywostok (jako nazwę wybrano Admirał Władywostok) i KHL Medveščak Zagrzeb. Ponadto klub Witiaź Czechow przeniósł swoją siedzibę do pierwotnego miasta i od 2013 ponownie nazywa się Witiaź Podolsk[36][37]. Łącznie w sezonie wystąpi 28 zespołów, wśród których jest 21 klubów rosyjskich, a ponadto reprezentantów ma siedem państw: Białoruś, Łotwa, Kazachstan, Słowacja, Czechy, Ukraina i Chorwacja. Po przyjęciu dwóch nowych klubów obie konferencje skupiały po 14 zespołów. Dokonano korekt w uczestnikach konferencji - Medveščak Zagrzeb został przydzielony do Konferencji Zachód, zaś Primorje Władywostok do Konferencji Wschód. Poza tym Torpedo Niżny Nowogród przesunięto z Zachodu do Wschodu. Ostatecznego podziału strukturalnego w dywizjach i konferencjach władze ligi przedstawiły w komunikacie o kalendarzu sezonu w dniu 17 czerwca 2013[38] (w ramach reformy skojarzono ze sobą wszystkie drużyny moskiewskie i z obrębu aglomeracji w Dywizji Tarasowa). Władze rozgrywek KHL zorganizowały program wyboru zawodników, których udostępniły wszystkie rosyjskie kluby ligi (poza Łokomotiwem Jarosław) dla nowego klubu z Władywostoku, który spośród zgłoszonych dokonał wyboru 17 czerwca 2013[39][40].
Legenda: Rok zał. - rok założenia klubu, Rok doł. - rok dołączenia do KHL, PS - Pałac Sportowy, PSZ - Pałac Sportów Zimowych, PZ - Pałac Zimowy, PL - Pałac Lodowy
KHL Draft 2013
26 maja 2013 w Doniecku na Ukrainie (tym samym po raz pierwszy poza granicami Rosji) odbędzie się piąty w historii KHL draft młodych zawodników[41].
Sezon regularny
Wraz z rozszerzeniem składu ligi o kolejne kluby, władze KHL planowały zwiększenie liczby meczów w sezonie regularnym. Ten plan nie zostanie zrealizowany jeszcze w sezonie 2013/2014 z uwagi na turniej hokeja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi. Władze rozgrywek postanowiły, że każda drużyna rozegra dwa mecze z rywalem ligowym (u siebie i na wyjeździe). Liczba kolejek w sezonie regularnym wynosi 54[42][43]. Sezon regularny rozpoczął się 4 września 2013, a zakończy 4 marca 2014. W trakcie rundy zasadniczej nastąpi przerwa w dniach do 30 stycznia do 25 lutego 2014, którą zaplanowano z uwagi na przygotowania i przebieg w dniach 6-23 lutego 2014 turnieju na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi[44].
Puchar Łokomotiwu
4 września 2013 odbyło się szóste w historii spotkanie o Puchar Łokomotiwu (wcześniej i ponownie od 2014 Puchar Otwarcia), w którym rywalizowały drużyny Dinama Moskwa (mistrz KHL) oraz Traktoru Czelabińsk (finalista poprzedniej edycji). Wygrał zespół obrońców tytułu 5:1, a pierwszego gola w sezonie zdobył zawodnik gości, Jegor Dugin[45].
Mecz Gwiazd
Szósty w historii Mecz Gwiazd KHL zaplanowano na 11 stycznia 2014; pierwotnie wyznaczono miejsce w czeskiej Pradze w hali O2 Arena[46], a następnie, we wrześniu 2013 zmieniono lokalizację na słowacką Bratysławę w hali Zimný štadión Ondreja Nepelu[47][48]. W wyniku głosowania internetowego zostały wybrane pierwsze „piątki” składów na Mecz Gwiazd[49][50]. Pod koniec grudnia 2013 ustalono ostateczne składy ekip[51].
W ramach weekendu Gwiazd najpierw przeprowadzono konkurs umiejętności Mistrzów, który wygrała drużyna Zachodu 4:3[52], po czym odbył się Mecz Gwiazd zakończony zwycięstwem Zachodu 18:16[53][54][55]. Kapitanami drużyn byli Ilja Kowalczuk (Zachód) i Siergiej Moziakin (Wschód)[56]. Ponadto tradycyjnie zorganizowano mecz weteranów hokeja, w których zmierzyły się drużyny Old Boys Czecho-Słowacji (kapitanem był Dárius Rusnák) i Legendy Rosji (kapitan Aleksandr Jakuszew); wynik meczu 7:8 po dogrywce dla Rosjan[57][58].
Tabela
Tabela zaktualizowana na dzień 5 marca 2014 po zakończeniu rundy zasadniczej[59].
|
|
Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Bramki – gole strzelone i stracone, +/- – bilans bramkowy, Pkt – punkty = zwycięzca dywizji, = awans do play-off
Statystyki indywidualne
Statystyki zaktualizowane na dzień 5 marca 2014 po zakończeniu rundy zasadniczej[60].
Zawodnicy z pola łącznie
Gole | Asysty | Punkty | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
34 | ![]() |
45 | ![]() |
73 |
![]() |
28 | ![]() |
39 | ![]() |
68 |
![]() |
26 | ![]() |
39 | ![]() |
64 |
![]() |
25 | ![]() |
32 | ![]() |
58 |
![]() |
23 | ![]() |
30 | ![]() |
49 |
Obrońcy
Gole | Asysty | Punkty | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
13 | ![]() |
24 | ![]() |
35 |
![]() |
12 | ![]() |
22 | ![]() |
32 |
![]() |
11 | ![]() |
22 | ![]() |
31 |
![]() |
11 | ![]() |
21 | ![]() |
30 |
![]() |
10 | ![]() |
20 | ![]() |
28 |
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
95,2 | ![]() |
1,43 | ![]() |
9 |
![]() |
94,6 | ![]() |
1,51 | ![]() |
7 |
![]() |
94,0 | ![]() |
1,60 | ![]() |
6 |
![]() |
93,9 | ![]() |
1,66 | ![]() |
6 |
![]() |
93,9 | ![]() |
1,70 | ![]() |
6 |
- Pozostałe
Klasyfikacja +/- | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
+46 | ![]() |
7 | ![]() |
176 |
![]() |
+43 | ![]() |
6 | ![]() |
124 |
![]() |
+42 | ![]() |
6 | ![]() |
114 |
![]() |
+30 | ![]() |
6 | ![]() |
108 |
![]() |
+27 | ![]() |
6 | ![]() |
107 |
Puchar Nadziei
W sezonie 2013/2014 po raz drugi zorganizowano rozgrywkę o Puchar Nadziei. W jej ramach rywalizować będą zespoły, które nie zakwalifikowały się do fazy play-off. Rozgrywkę przewidziano w terminie 7 marca do najpóźniej 8 kwietnia 2014[61]. W dwumeczach między drużynami sumuje się wynik bramkowy i spotkania nie muszą być rozstrzygnięte (mogą kończyć się remisem). Trofeum zdobyła drużyna Awangardu Omsk, po wygraniu trzech meczów z Dynamem Mińsk[62].
- Kwalifikacje
Dynama Mińsk – Slovan Bratysława (1:0, 2:1)
Witiaź Podolsk – wolny los (Spartak Moskwa wycofał się)
Jugra Chany Mansyjsk – Amur Chabarowsk (4:2, 1:1)
Nieftiechimik Niżniekamsk – Mietałłurg Nowokuźnieck (3:1, 2:1)
- Ćwierćfinały
Witiaź Czechow – Siewierstal Czerepowiec (2:4, 4:5, 3:2 d., 2:3)
Dynama Mińsk – Atłant Mytiszczi (4:1, 5:0, 2:1 d.)
Nieftiechimik Niżniekamsk – Traktor Czelabińsk (3:2, 0:1, 5:0, 0:1 d.)
Jugra Chany Mansyjsk – Awangard Omsk (5:1, 2:4, 2:8, 1:5)
- Półfinały
Siewierstal Czerepowiec – Dynama Mińsk (5:2, 2:3 d., 1:4, 0:3)
Awangard Omsk – Traktor Czelabińsk (3:2 d., 4:2, 4:6, 4:3)
- Finał
Dynama Mińsk – Awangard Omsk (0:2, 0:4, 2:3)
Faza play-off
Etap play-off rozpoczął się 7 marca 2013, a zakończył 30 kwietnia 2013 roku.
15 marca 2014 władze KHL podjęły decyzję, iż „z powodu eskalacji przemocy i porządku publicznego” ukraiński uczestnik tej ligi, Donbas Donieck, nie może rozegrać siódmego meczu pierwszej rundy fazy play-off 17 marca 2014 przeciwko łotewskiej drużynie Dinamo Ryga na swoim obiekcie w Doniecku[63], w związku z czym wyznaczono neutralne miejsce rozegrania spotkania w stolicy Słowacji, Bratysławie[64]. Później z tych samych powodów władze ligi zastosowały analogiczne postanowienie wobec klubu w kolejnej fazie rozgrywek w rywalizacji Donbas - Lev Praga[65].
17 marca 2014 wypadek miał autobus wiozący kibiców Torpedo na siódmy mecz play-off do Ufy (w jego wyniku zginęła jedna osoba, a trzy zostały ranne)[66][67].
Drugie spotkanie drugiej rundy play-off w rywalizacji Lev - Donbas trwał w rekordowo długim wymiarze czasowym (60 minut regulaminowego czasu gry i przeszło trzy tercje dogrywek). Zakończył go gol, którego zdobył zawodnik Doniecka, Andriej Koniew w czwartej dogrywce (czas 126 minut 14 sekunda)[68][69][70].
Rozstawienie
Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Dinama Moskwa uzyskała najlepszy wynik punktowy z wszystkich zespołów w lidze i została nagrodzona Pucharem Kontynentu. Tym samym Dinamo został najwyżej rozstawioną drużyną w Konferencji Zachód. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: SKA Sankt Petersburg (Zachód), oraz Mietałłurg Magnitogorsk (pierwsze miejsce w Konferencji Wschód) i Barys Astana (Wschód)[71]. Pary ćwierćfinałowe konferencji ustalone zostały według pozycji na liście punktowej w konferencjach - w myśl zasady 1-8, 2-7, 3-6 i 4-5.
|
|
Drzewko play-off
Po zakończeniu sezonu zasadniczego następuje faza play-off przebiegająca w systemie „pucharowym” o mistrzostwo obu konferencji, a finalnie o zwycięstwo w całych rozgrywkach KHL. Rywalizacja w konferencjach jest toczona w czterech rundach (ćwierćfinały, półfinały i finały konferencji). Drużyny, który zajęły w konferencjach wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), mają przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentu (w tym wypadku SKA Sankt Petersburg) może być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1 (co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywał w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7). Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.
W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, zarządzana była dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwała 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkował zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązywało rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).
Ćwierćfinały Konferencji (best of 7) |
Półfinały Konferencji (best of 7) |
Finały Konferencji (best of 7) |
Finał Pucharu Gagarina (best of 7) | |||||||||||||||
1 | Magnitogorsk | 4 | 1 | Magnitogorsk | 4 | |||||||||||||
8 | Admirał | 1 | 6 | Sibir Nowosybirsk | 0 |
| ||||||||||||
2 | Barys Astana | 4 | Konferencja Wschodnia | |||||||||||||||
7 | Awtomobilist | 0 | ||||||||||||||||
1 | Magnitogorsk | 4 | ||||||||||||||||
4 | Saławat | 1 | ||||||||||||||||
3 | Ak Bars Kazań | 2 | ||||||||||||||||
6 | Sibir Nowosybirsk | 4 | ||||||||||||||||
4 | Saławat | 4 | 2 | Barys Astana | 2 | |||||||||||||
5 | Torpedo | 3 | 4 | Saławat | 4 |
| ||||||||||||
W | Magnitogorsk | 4 | ||||||||||||||||
Z | Lev Praga | 3 | ||||||||||||||||
1 | Dinamo Moskwa | 3 | 2 | SKA | 2 | |||||||||||||
8 | Łokomotiw | 4 | 8 | Łokomotiw | 4 | |||||||||||||
2 | SKA | 4 | ||||||||||||||||
7 | CSKA Moskwa | 0 | ||||||||||||||||
3 | Lev Praga | 4 | ||||||||||||||||
8 | Łokomotiw | 1 | ||||||||||||||||
3 | Lev Praga | 4 | ||||||||||||||||
6 | Medveščak | 0 | Konferencja Zachodnia | |||||||||||||||
4 | Donbas Donieck | 4 | 3 | Lev Praga | 4 | |||||||||||||
5 | Dinamo Ryga | 3 | 4 | Donbas Donieck | 2 |
Ćwierćfinały konferencji
- Zachód
Dinamo Moskwa – Łokomotiw Jarosław 3:4 (3:2 d., 2:1, 1:2, 2:3 d., 1:0 d., 0:6, 1:5)
SKA Sankt Petersburg – CSKA Moskwa 4:0 (1:0, 5:1, 2:1 d., 5:4 d.)
Lev Praga – Medveščak Zagrzeb 4:0 (4:3, 5:2, 5:2, 3:2)
Donbas Donieck – Dinamo Ryga 4:3 (5:2, 3:1, 3:7, 4:1, 1:2, 1:2, 3:1)
- Wschód
Mietałłurg Magnitogorsk – Admirał Władywostok 4:1 (3:1, 5:3, 3:4 d., 3:2 d., 4:3 d.)
Barys Astana – Awtomobilist Jekaterynburg 4:0 (3:2 d., 5:4 d., 2:1, 2:1)
Ak Bars Kazań – Sibir Nowosybirsk 2:4 (1:3, 3:2 d., 1:7, 6:3, 0:1, 2:3 d.)
Saławat Jułajew Ufa – Torpedo Niżny Nowogród 4:3 (1:3, 0:1, 2:1 d., 4:2, 4:2, 2:6, 2:1)
Półfinały konferencji
- Zachód
SKA Sankt Petersburg – Łokomotiw Jarosław 2:4 (1:0, 4:5 d., 1:4, 6:1, 2:3, 0:2)
Lev Praga – Donbas Donieck 4:2 (5:2, 3:4 d., 3:2 d., 1:3, 3:1, 1:0)
- Wschód
Mietałłurg Magnitogorsk – Sibir Nowosybirsk 4:0 (3:2 d., 3:2, 2:1 d., 3:2)
Barys Astana – Saławat Jułajew Ufa 2:4 (2:3 d., 5:2, 2:5, 2:3 d., 2:1, 2:3)
Finały konferencji
- Zachód
Lev Praga – Łokomotiw Jarosław 4:1 (3:0, 2:1, 3:0, 2:3 d., 3:2)
- Wschód
Mietałłurg Magnitogorsk – Saławat Jułajew Ufa 4:1 (3:2, 3:2 d., 0:4, 1:0, 1:0 d.)
Finał o Puchar Gagarina
Mietałłurg Magnitogorsk - Lev Praga 4:3 (0:3, 4:1, 2:3, 5:3, 2:1 d., 4:5 d., 7:4)
Statystyki indywidualne
Statystyki zaktualizowane na dzień 5 maja 2014 po zakończeniu fazy play-off[72].
Zawodnicy z pola łącznie
Gole | Asysty | Punkty | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
13 | ![]() |
20 | ![]() |
33 |
![]() |
13 | ![]() |
18 | ![]() |
26 |
![]() |
11 | ![]() |
15 | ![]() |
26 |
![]() |
8 | ![]() |
11 | ![]() |
20 |
![]() |
8 | ![]() |
10 | ![]() |
17 |
Obrońcy
Gole | Asysty | Punkty | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
4 | ![]() |
9 | ![]() |
11 |
![]() |
4 | ![]() |
9 | ![]() |
11 |
![]() |
4 | ![]() |
7 | ![]() |
10 |
![]() |
3 | ![]() |
7 | ![]() |
9 |
![]() |
3 | ![]() |
7 | ![]() |
9 |
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
94,4 | ![]() |
1,53 | ![]() |
3 |
![]() |
94,0 | ![]() |
1,71 | ![]() |
2 |
![]() |
93,8 | ![]() |
1,78 | ![]() |
2 |
![]() |
93,4 | ![]() |
1,92 | ![]() |
2 |
![]() |
93,4 | ![]() |
1,93 | ![]() |
1 |
- Pozostałe
Klasyfikacja +/- | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
---|---|---|---|---|---|
![]() |
+14 | ![]() |
8 | ![]() |
60 |
![]() |
+12 | ![]() |
4 | ![]() |
47 |
![]() |
+12 | ![]() |
3 | ![]() |
43 |
![]() |
+9 | ![]() |
2 | ![]() |
40 |
![]() |
+8 | ![]() |
2 | ![]() |
37 |
Skład triumfatorów
Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Mietałłurga Magnitogorsk – w sezonie 2013/2014:
Szkoleniowiec: Bramkarze:
Obrońcy:
|
Napastnicy:
|
Zmiany trenerów
Od początku sezonu pracę w klubach stracili trenerzy: Fin Petri Matikainen (Awangard Omsk)[73], Siergiej Swietłow (Atłant Mytiszczi)[74], Tom Rowe (Łokomotiw)[75][76], Aleksandr Kitow (Nowokuźnieck)[77][78], Václav Sýkora (Lev, został asystentem)[79], Władimir Krikunow (Nieftiechimik)[80], Siergiej Szepieliew (Jugra)[81], Alaksandr Andryjeuski (Mińsk)[82], Fin Hannu Jortikka (Admirał)[83][84], Jurij Leonow (Witiaź)[85][86], Piotr Worobjow (Łokomotiw)[87], Miloš Říha (Awangard)[88]. Po sezonie odeszli Oļegs Znaroks (Dinamo Moskwa)[89], Jewgienij Popichin (Amur)[90], Walerij Biełousow (Traktor)[91], Jukka Jalonen[92], Jewgienij Kornouchow (Awangard), Dmitrij Kwartalnow (CSKA)[93].
Nagrody, trofea i wyróżnienia
Trofea drużynowe
- Puchar Łokomotiwu: Dinamo Moskwa
- Puchar Kontynentu: Dinamo Moskwa
- Puchar Nadziei: Awangard Omsk
- Puchar Gagarina: Mietałłurg Magnitogorsk
- Nagroda Wsiewołoda Bobrowa (dla najskuteczniejszej drużyny w sezonie): Mietałłurg Magnitogorsk (227 goli w 75 meczach – 166 w sezonie regularnym plus 61 w fazie play-off).
Zawodnicy miesiąca i etapów
Od początku historii rozgrywek były przyznawane nagrody indywidualne w czterech kategoriach odnośnie do pozycji zawodników (bramkarz, obrońca, napastnik oraz pierwszoroczniak) za każdy miesiąc, wzgl. okres w fazie play-off.
Miesiąc | Bramkarz | Obrońca | Napastnik | Pierwszoroczniak |
---|---|---|---|---|
Wrzesień[94] | ![]() (Ak Bars Kazań) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Dinamo Moskwa) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Październik[95] | ![]() (KHL Medveščak Zagrzeb) |
![]() (SKA Sankt Petersburg) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Atłant Mytiszczi) |
Listopad[96] | ![]() (SKA Sankt Petersburg) |
![]() (Spartak Moskwa) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Grudzień[97] | ![]() (Awtomobilist Jekaterynburg) |
![]() (Dinamo Moskwa) |
![]() (Barys Astana) |
![]() (Mietałłurg Nowokuźnieck) |
Styczeń[98] | ![]() (Awtomobilist Jekaterynburg) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Atłant Mytiszczi) |
Luty | Brak wyboru z uwagi na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 | |||
Ćwierćfinały konferencji[99] |
![]() (Łokomotiw Jarosław) |
![]() (Sibir Nowosybirsk) |
![]() (Donbas Donieck) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Półfinały konferencji[100] |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
![]() (SKA Sankt Petersburg) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Marzec[101] | ![]() (Łokomotiw Jarosław) |
![]() (Łokomotiw Jarosław) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Finały konferencji[102] |
![]() (HC Lev Praga) |
![]() (HC Lev Praga) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Puchar Gagarina[103] |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Lev Praga) |
|
Kwiecień[104] | ![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Lev Praga) |
![]() (Mietałłurg Magnitogorsk) |
![]() (Saławat Jułajew Ufa) |
Nagrody indywidualne
Podczas uroczystości w dniu 28 maja 2014 wręczono 21 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)[105][106].
- Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk)
- Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) – 34 goli w sezonie zasadniczym.
- Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) – w sezonie regularnym uzyskał 73 punktów (34 goli i 39 asyst).
- Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Kiriłł Kolcow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie zasadniczym uzyskał 35 punktów (11 goli i 24 asysty).
- Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
- Aleksiej Tierieszczenko (Ak Bars Kazań) – strzelił bramkę w 12. sekundzie meczu.
- Andriej Koniew (Donbas Donieck) – w fazie play-off podczas czwartej dogrywki meczu uzyskał gola w 126. minucie 14. sekundzie spotkania Lev-Donbas 21.03.2014.
- Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): Czech Jan Kovář (Mietałłurg Magnitogorsk) – uzyskał wynik +46 w 54 meczach.
- Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Maksim Jakucenia (Donbas Donieck) – 213 rozegranych meczów.
- Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Siergiej Moziakin – 34, Danis Zaripow – 25, Jan Kovář – 23 (Mietałłurg Magnitogorsk) – razem zgromadzili 71 goli.
- Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Andriej Wasilewski (Saławat Jułajew Ufa).
- Nagroda za najlepszą bramkarska obrona sezonu (w głosowaniu kibiców): Andriej Wasilewski (Saławat Jułajew Ufa).
- Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): kanadyjski obrońca Mat Robinson (Dinamo Ryga, 61 meczów, 29 punktów, 10 goli, 29 asyst, +17 punktów i 14 minut kar) oraz Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk, 75 meczów, 106 punktów, 47 goli, 59 asyst, +57 punkty i 16 minut kar).
- Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Wasilij Koszeczkin (Mietałłurg Magnitogorsk).
- Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): Alaksiej Kalużny (Dynama Mińsk)
- Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
- Curtis Sanford (Łokomotiw Jarosław) – bramkarz,
- Ilja Gorochow (Łokomotiw Jarosław) – obrońca,
- Ondřej Němec (Lev Praga) – obrońca,
- Siergiej Moziakin (Mietałłurg Magnitogorsk) – napastnik,
- Danis Zaripow (Mietałłurg Magnitogorsk) – napastnik,
- Justin Azevedo (Lev Praga) – napastnik.
- Najlepszy Trener Sezonu: Mike Keenan (Mietałłurg Magnitogorsk).
- Nagroda „Wiara w Młodzież” im. „Anatolija Tarasowa” (dla trenerów dających szansę gry obiecującym zawodnikom młodego pokolenia): Mike Keenan (Mietałłurg Magnitogorsk), Władimir Jurzinow (Saławat Jułajew Ufa), Dmitrij Kwartalnow (Sibir Nowosybirsk), Piotr Worobjow i jego następca Dave King (Łokomotiw Jarosław), Jewgienij Kornouchow (Awangard Omsk).
- Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem: Giennadij Wieliczkin (wiceprezydent klubu Mietałłurg Magnitogorsk).
- Nagroda Władimira Piskunowa (przyznawana najlepszemu klubowemu administratorowi): Boris Ryb (Barys Astana).
- Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Łotysz Eduard Odins z Rygi.
- Nagroda Andrieja Zimina (przyznawana najlepszemu lekarzowi): Michaił Nowikow (Mietałłurg Magnitogorsk)
- Nagroda dla najlepszego dziennikarza: Aleksandr Lutikow i Aleksiej Szewczenko
- Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego dziennikarza hokejowego): Władimir Diechtiariew (Sport FM).
- Nagroda dla najlepszego komentatora hokejowego: Dmitrij Fiodorow (KHL-TV).
- Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: TV Kupol z Petersburga.
Ostateczna kolejność
Kolejność została oparta na zdobyczy punktowej z rundy zasadniczej w przypadku klubów, której nie zakwalifikowały się do play-off (nie uwzględnia ich wyników w ramach Pucharu Nadziei) oraz osiągnięcia z fazy play-off o Puchar Gagarina w przypadku 16 zespołów uczestniczących w tej fazie pucharowej.
Kolejność na trzech pierwszych miejscach w rozgrywkach KHL 2013/2014 nie jest tożsama z równoległym przyznaniem medali w ramach mistrzostw Rosji w hokeju na lodzie. Z uwagi na fakt, że do finału KHL dotarła drużyna nierosyjska (Lev Praga), medale mistrzostw Rosji zostały przyznane trzem pierwszym zespołom rosyjskim w sezonie (1. Magnitogorsk, 2. Saławat, 3. Łokomotiw). W związku z powyższym, jeszcze przed końcowym rozstrzygnięciem mistrzostwa KHL w finale o Puchar Gagarina (Magnitogorsk-Praga), już wcześniej 11 kwietnia 2014 byli znani oficjalni medaliści mistrzostwo Rosji 2014[107].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.