Kałęczyny (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kałęczyny – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1972 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1972 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Kałęczyny z siedzibą GRN w Kałęczynach utworzono – jako jedną z 8759 gromad[3] – w powiecie ełckim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 13/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Giże, Kałęczyny i Żelazki ze zniesionej gminy Wiśniowo Ełckie oraz obszary dotychczasowych gromad Koziki, Mrozy Wielkie, Regiel i Sordachy i obszar lasów państwowych o pow. 198,52 ha z dotychczasowej gromady Szyba ze zniesionej gminy Ełk w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1972 z gromady Kałęczyny wyłączono wsie Giże, Kałęczyny i Żelazki włączając je do gromady Wiśniowo Ełckie[8][9], po czym gromadę Kałęczyny zniesiono a jej (pozostały) obszar włączono do nowo utworzonej gromady Ełk[10].