Kalendarz babiloński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kalendarz babiloński – kalendarz używany w Babilonii, oparty początkowo na obserwacji Księżyca, potem też i Słońca. Zastosowano w nim 7-dniowy tydzień, 12-godzinną dobę oraz 60-minutową godzinę.
Używany był w Babilonii w okresie Hammurabiego (XVIII/XVII wiek p.n.e.). Oprócz Babilończyków używali go także Asyryjczycy (ok. XII wieku p.n.e.) i Persowie. Podzielony był na 12 miesięcy po 30 dni. Opóźnienia w stosunku do roku słonecznego nadrabiane były dodaniem 13 miesiąca. Dodawanie miesięcy regulował tzw. Cykl Metona z Aten (cykl trwający 19 lat definiował do którego roku należy dodać miesiąc). Takie same cykle występują w kalendarzu greckim i chińskim.