Kalka kopiująca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kalka kopiująca (pot. po prostu: kalka) – papier powleczony z jednej strony tuszem lub pigmentem zmieszanymi z woskiem, służący do jednoczesnego sporządzania wielu kopii tekstu podczas jego pisania (odręcznie lub na maszynie do pisania).
Kalkę umieszcza się między arkuszem oryginalnym (górnym), a kopią (dolną), stroną zabarwioną do dołu. Nacisk piszącego narzędzia powoduje trwałe osadzanie się atramentu z kalki na kopii dokumentu – dlatego do kopiowania przez kalkę nadają się tylko takie instrumenty, które mocno naciskają na papier w czasie pisania, np. długopis, ołówek, maszyna do pisania, drukarka igłowa, a nie nadają się np. pióra, flamastry, pędzle, drukarki atramentowe, laserowe itp.
Linie pisma lub czcionki z maszyny do pisania zostawiają na kalce jasne ślady, umożliwiając łatwy odczyt treści kopiowanego dokumentu. Z tego względu zużyta kalka może służyć jako materiał dowodowy (np. w kryminalistyce, do analizy grafologicznej itp.). Procedury ochrony informacji niejawnych wymagają niszczenia kalek użytych do kopiowania tajnych dokumentów.
Pojedynczym arkuszem kalki można posłużyć się wielokrotnie, z tym że wyrazistość kopiowanego tekstu pogarsza się z każdym kolejnym użyciem (szczególnie szybko zużywa się na maszynie do pisania, wybijającej mocnymi uderzeniami ślady o dużej powierzchni).