Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów – w przeszłości skarbnik Kolegium Kardynalskiego, administrujący dobrami i dochodami tej instytucji. Do jego obowiązków należało także odprawianie mszy żałobnych za zmarłych kardynałów. Był odpowiedzialny za rejestry zwane Acta Consistorialia. Urząd ten sprawował zawsze jeden z kardynałów. Nie należy mylić go z kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego.
Geneza tego urzędu nie jest zbyt dobrze znana. Pierwszy bezsporny dowód na jego istnienie pochodzi dopiero z 1272 roku. Początkowo większość kardynałów sprawujących tę funkcję sprawowała ją dożywotnio, jednak po reformie z 1437 roku przyjęła się praktyka wybierania kamerlingów na roczną kadencję, z opcją reelekcji. W czasach współczesnych urząd ten stracił na znaczeniu, stając się funkcją czysto honorową. Po raz ostatni został wymieniony w Annuario Pontificio na rok 1997, jednak Stolica Apostolska nie wydała żadnego oficjalnego komunikatu o jego zniesieniu. Ostatnim kardynałem sprawującym tę funkcję był Holender Johannes Willebrands, który zmarł w 2006.