Karabinek AKS-74U
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
AKS-74U (ros. АКС-74У) – subkarabinek opracowany w ZSRR pod koniec lat 70 XX w., skrócona wersja karabinka automatycznego AK-74. AKS-74U został skonstruowany jako broń dla załóg czołgów, artylerzystów, pilotów śmigłowców oraz żołnierzy Specnazu. Docelowo jest bronią przeznaczoną do samoobrony i walki na krótkich dystansach (np. w pomieszczeniach).
Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja |
1979–1993 | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
5,45 mm | ||
Nabój | |||
Magazynek |
łukowy 30 nab. | ||
Wymiary | |||
Długość |
735/490 mm | ||
Długość lufy |
206,5 mm[1] | ||
Masa | |||
broni |
2,71 kg (bez amunicji) | ||
Inne | |||
Szybkostrzelność teoretyczna |
650-735 strz/min | ||
Szybkostrzelność praktyczna |
200 strz/min | ||
|
Budowa AKS-74U jest zbliżona do AK-74. Modyfikacje wynikają ze skrócenia lufy, co wiązało się z koniecznością skrócenia tłoczyska i zastosowania specjalnego urządzenia wylotowego zapewniającego działanie broni pomimo skrócenia lufy, a także pełniącego rolę tłumika płomieni. Ponieważ donośność skuteczna AKS-74U jest znacznie mniejsza niż AK-74, uproszczono także przyrządy celownicze, zastępując celownik krzywkowy przerzutowym. W celu wydłużenia linii celowniczej celownik przeniesiono na pokrywę komory zamkowej.