Karel Schwarzenberg
| Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1937 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Czech | |
| Okres |
od 13 lipca 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Jan Kohout |
| Minister spraw zagranicznych Czech | |
| Okres |
od 9 stycznia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Karel Schwarzenberg, cz. Karel Jan Nepomuk Josef Norbert Bedřich Antonín Vratislav Menas kníže ze Schwarzenbergu, niem. Karl Johannes Nepomuk Josef Norbert Friedrich Antonius Wratislaw Mena Fürst zu Schwarzenberg (wym. [ˈkarɛl ˈʃvartsn̩bɛrk]; ur. 10 grudnia 1937 w Pradze) – czeski polityk, działacz opozycji antykomunistycznej w okresie Czechosłowacji, minister spraw zagranicznych Republiki Czeskiej w latach 2007–2009 oraz 2010–2013, założyciel i lider partii TOP 09, od 1979 głowa arystokratycznego domu Schwarzenbergów, kandydat w wyborach prezydenckich w 2013.
Życiorys
Jest najstarszym synem księcia Karola VI Schwarzenberga i jego małżonki Antonie von Fürstenberg. Posiada obywatelstwo czeskie i szwajcarskie. Po komunistycznym zamachu stanu z lutego 1948 opuścił wraz z rodziną Czechosłowację i osiadł za granicą. Studiował prawo na uniwersytetach w Wiedniu i Grazu oraz leśnictwo na uniwersytecie w Monachium, jednak nie ukończył żadnego z tych kierunków[1]. W 1962 został przysposobiony przez Jindřicha Schwarzenberga z innej linii Schwarzenbergów, po jego śmierci w 1965 zajął się zarządzaniem rodzinnym majątkiem[1].
Po praskiej wiośnie zaangażował się w tworzenie czechosłowackich ośrodków opozycyjnych za granicą. Razem z Vilémem Prečanem utworzył centrum dokumentacyjne archiwizujące zabronioną literaturę[1]. Zbiory te zostały później przekazane Muzeum Narodowemu w Pradze. Zaangażowany w ruch obrony praw człowieka, pomiędzy 1984 a 1990 pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Helsińskiej Federacji na rzecz Praw Człowieka. W 1989 uczestnik organizowanego przez Solidarność Polsko-Czesko-Słowacką Międzynarodowego Seminarium Kultury Europy Środkowej, o którym Václav Havel powiedział, że było uwerturą do aksamitnej rewolucji. W 1989 razem z Lechem Wałęsą nagrodzony przez Radę Europy nagrodą za działanie na rzecz praw człowieka.
Powrócił do kraju po aksamitnej rewolucji. W latach 1990–1992 pełnił funkcję sekretarza w kancelarii prezydenta Václava Havla. W 1992 był specjalnym wysłannikiem OBWE do Górskiego Karabachu. Na drodze sądowej odzyskał część rodzinnych nieruchomości skonfiskowanych przez władze komunistyczne[2].
Był członkiem Obywatelskiego Sojuszu Demokratycznego (od 1996). W 2004 został wybrany do Senatu (z rekomendacji Unii Wolności). Od 9 stycznia 2007 do 8 maja 2009 był ministrem spraw zagranicznych z nominacji Partii Zielonych w drugim rządzie Mirka Topolánka. W 2009 założył nowe centroprawicowe ugrupowanie pod nazwą TOP 09. Kierował nim do 2015 (zastąpił go Miroslav Kalousek), po czym otrzymał godność honorowego przewodniczącego.
W wyborach parlamentarnych w 2010 uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do Izby Poselskiej. Po wyborach partia TOP 09 zawiązała koalicję rządową z Obywatelską Partią Demokratyczną (ODS) oraz Sprawami Publicznymi (VV), a Karel Schwarzenberg 13 lipca 2010 objął stanowisko wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych w rządzie premiera Petra Nečasa[3]. Jako minister spraw zagranicznych uczestniczył w konferencjach Grupy Bilderberg i Komisji Trójstronnej. Wspólnie z polskim ministrem Radosławem Sikorskim zainicjował utworzenie Forum Dialogu Polsko-Czeskiego[4].
W styczniu 2013 wystartował w pierwszych bezpośrednich wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania otrzymał 23,4% głosów, w drugiej poparło go 45,2% głosujących. Przegrał tym samym z Milošem Zemanem[5]. 10 lipca 2013 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra wraz z całym gabinetem. W wyborach w tym samym roku ponownie uzyskał mandat deputowanego do niższej izby czeskiego parlamentu, w której objął stanowisko przewodniczącego komisji spraw zagranicznych[6]. W 2017 został wybrany do Izby Poselskiej na kolejną kadencję[7].
Życie prywatne
Żonaty w latach 1967–1988 i ponownie od 2008[8] z Therese zu Hardegg, z którą ma syna Johannesa i córkę Annę. Najmłodszy syn, Karl Philipp, został adoptowany w 1987 przez austriackiego polityka Thomasa Prinzhorna, swego biologicznego ojca i drugiego męża Therese zu Hardegg[9].
Odznaczenia
- Order Tomáša Garrigue Masaryka III klasy – 2002[10]
- Order Złotego Runa – 1991
- Wielka Srebrna Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii – 2005[11]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec – 2008[12]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – 2013[13][14]
- Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy – 2020[15]
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010[4]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
