Karl Geiger
niemiecki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Karl Geiger?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Karl Geiger (ur. 11 lutego 1993 w Oberstdorfie[3]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC 1906 Oberstdorf. Indywidualny brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 na skoczni dużej, drużynowy srebrny medalista z 2018 i brązowy z 2022. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata na skoczni dużej z 2019 oraz na normalnej z 2021, brązowy medalista na skoczni dużej z 2021 i normalnej z 2023, dwukrotny złoty medalista w drużynie męskiej z 2019 i 2021 oraz trzykrotny w drużynie mieszanej z 2019, 2021 i 2023. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich (2020), drużynowy srebrny (2020 i 2022) oraz brązowy (2024) medalista mistrzostw świata w lotach. Brązowy medalista drużynowy Mistrzostw Świata Juniorów 2013. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonach 2019/2020 i 2021/2022, zwycięzca Pucharu Świata w lotach 2020/2021. Drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2018, trzeci w Pucharze Kontynentalnym 2015/2016. Medalista mistrzostw kraju.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC 1906 Oberstdorf | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
24 listopada 2012 w Lillehammer (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
24 listopada 2012 w Lillehammer (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
21 lutego 2016 w Lahti (2. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
15 grudnia 2018 w Engelbergu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Do 2012
W 2005 zajął trzecie miejsce w roczniku 1993 na nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen. Na podium obok Geigera stanęli Tomasz Byrt i Rok Justin[4].
W zawodach FIS Cup zadebiutował 23 stycznia 2010 w Lauschy, dzień później zdobył pierwsze punkty[5]. Aż do sezonu 2011/2012 rzadko występował na arenie międzynarodowej. Po dobrych występach w zawodach FIS Cup i Alpen Cup został powołany na zawody Pucharu Kontynentalnego w Kuopio. Drugiego dnia tych zawodów, 11 marca 2012, zajął 14. miejsce[6].
Sezon 2012/2013
W letniej części sezonu osiągnął dobre wyniki w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie stając na podium. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 5. pozycji[7]. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix, zajmując 14. miejsce w Klingenthal[8].
Został powołany przez trenera Wernera Schustera na inaugurujące Puchar Świata zawody w Lillehammer[9]. W pierwszym konkursie sezonu zajął 21. miejsce[10]. 9 grudnia 2012 na próbie przedolimpijskiej w Krasnej Polanie ukończył zawody na 6. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu. Indywidualnie był siódmy[8], a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[11]. Poza szóstym miejscem z zawodów w Rosji, najwyższym miejscem, jakie zajął Geiger w Pucharze Świata w sezonie 2012/2013 było 20. z lutego 2013 z mamuciej skoczni w Oberstdorfie[8].
Lata 2013–2015
W sezonie 2013/2014 w zawodach Pucharu Świata Geiger kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został na 12. miejscu, w Sapporo. Pięciokrotnie stawał na podium w Pucharze Kontynentalnym[12]. W sezonie 2014/2015 występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w zimowej edycji raz stając na podium. Punkty PŚ zdobył tylko raz, w Sapporo[13].
Sezon 2015/2016
Przez większość sezonu 2015/2016 Geiger startował w Pucharze Kontynentalnym, w grudniu i styczniu pięciokrotnie stając na podium. W lutym 2016 zaczął być regularnie powoływany na zawody Pucharu Świata, początkowo zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 21 lutego po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów z cyklu Pucharu Świata dzięki zajęciu 2. miejsca w konkursie w Lahti, który rozgrywany był na nietypowej w tym cyklu skoczni normalnej. Po tym występie powrócił do wyników na poziomie drugiej i trzeciej dziesiątki. W dniach 12-13 marca wystąpił w ostatnich zawodach Pucharu Kontynentalnego 2015/2016, dwukrotnie zajmując miejsce na podium[14]. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 sklasyfikowany został na 30. miejscu ze 174 punktami[15], zaś w klasyfikacji PK znalazł się na trzeciej pozycji[16].
Sezon 2016/2017
Uzyskał dobre rezultaty w Letnim Grand Prix 2016. 10 września w Czajkowskim zajął 3. miejsce, kilka innych konkursów również kończył w pierwszej dziesiątce. Puchar Świata w skokach narciarskich 2016/2017 Geiger rozpoczął od 6. miejsca w Ruce, które okazało się być dla niego najlepszym w sezonie. Wystąpił w nim we wszystkich konkursach Pucharu Świata, regularnie zdobywając punkty. Łącznie pięciokrotnie zajmował pozycje w najlepszej dziesiątce w konkursach indywidualnych[17]. Cały sezon ukończył na 18. miejscu z 369 punktami[15].
Sezon 2017/2018
Zajął 3. miejsce w otwierającym Letnie Grand Prix 2017 konkursie w Wiśle[18].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata sześciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 6. miejscu w grudniu 2017 w Niżnym Tagile. W pozostałych występach najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 14. miejscu z 427 punktami[15]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni normalnej i 7 na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym, startując wraz z Stephanem Leyhe, Richardem Freitagiem i Andreasem Wellingerem, zdobył srebrny medal[18].
Sezon 2018/2019
W ramach Letniego Grand Prix 2018 czterokrotnie stawał na podium: zajął 2. miejsce w konkursie w Hinterzarten, dwukrotnie zwyciężył w Râșnovie, a w Hinzenbach zajął 3. lokatę. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajmował również w dwóch pozostałych występach[19]. Cały cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[20].
W otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata konkursach zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 15 grudnia 2018 w Engelbergu odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach cyklu[19]. W styczniu 2019 osiągał nieco słabsze wyniki, najwyżej sklasyfikowany został w Bischofshofen, na 10. miejscu. 16 lutego w Willingen po raz drugi zwyciężył w konkursie Pucharu Świata. Dzień później był 6.[19], a całe Willingen Five 2019 ukończył na 3. pozycji[21].
Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni dużej, a także dwa złote medale w konkursach drużynowych: w zespole męskim z Richardem Freitagiem, Stephanem Leyhe i Markusem Eisenbichlerem, a także w zespole mieszanym z Kathariną Althaus, Juliane Seyfarth i Eisenbichlerem. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 18. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata jeszcze trzykrotnie zajmował lokaty w najlepszej dziesiątce[19]. Cały cykl zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej z 765 punktami[15].
Sezon 2019/2020
Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2019 rozgrywanym w lipcu w Hinterzarten. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajął jeszcze w trzech innych konkursach cyklu[22].
Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 stawał na podium zawodów indywidualnych w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także w pierwszych zawodach w Engelbergu, gdzie zajął 3. miejsce. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. pozycję w zawodach w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen i Bischofshofen, a w zawodach w Innsbrucku znalazł się na 8. lokacie[22]. Cały cykl zakończył na 3. miejscu[15]. 11 i 12 stycznia 2020 dwukrotnie zwyciężył w rozgrywanych na skoczni normalnej zawodach w Predazzo[22]. Po pierwszym z tych zwycięstw objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[23].
W kolejnych tygodniach Geiger zajmował w Pucharze Świata głównie miejsca w pierwszej dziesiątce, ale poza najlepszą trójką[22]. Po zajęciu 11. pozycji w Sapporo 1 lutego 2020 stracił pozycję lidera cyklu na rzecz Stefana Krafta[24]. Na przełomie lutego i marca powrócił na podium, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce na skoczni normalnej w Râșnovie oraz 2. i 1. miejsce w Lahti. W kończących sezon zawodach w Lillehammer w ramach Raw Air 2020 dwukrotnie zajął najgorszą w sezonie, 19. pozycję[22]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1519 punktami, o 140 punktów za Kraftem[15].
Sezon 2020/2021
Puchar Świata 2020/2021 rozpoczął od 2. miejsca w Wiśle 22 listopada 2020. W kolejnym tygodniu w Ruce zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, jak również srebro w zawodach drużynowych, w których wystąpił wraz z Constantinem Schmidem, Piusem Paschke i Markusem Eisenbichlerem. 69. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa w Oberstdorfie. Następnie zajął 5. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, 16. w Innsbrucku oraz 3. w Bischofshofen[25]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 2. pozycji, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem[15].
W dalszej części sezonu, w zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu i lutym najczęściej zajmował lokaty w trzeciej dziesiątce. Dwukrotnie w tym okresie stawał na podium indywidualnie: 24 stycznia 2021 w Lahti i 19 lutego w Râșnovie zajmował 3. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zdobył srebrny medal na skoczni normalnej oraz brązowy na skoczni dużej, zaś w konkursach drużynowych, zarówno w zespole mieszanym (wraz z Kathariną Althaus, Eisenbichlerem i Anną Rupprecht) oraz w męskim (wraz z Paschke, Severinem Freundem i Eisenbichlerem) wywalczył złoty medal. W kończących sezon zawodach Pucharu Świata w Planicy zajął 3. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym, a w drugim i trzecim zwyciężył[25]. Wygrał dzięki temu klasyfikację turnieju Planica 7 oraz Pucharu Świata w lotach narciarskich 2020/2021[26]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej z 826 punktami[15].
Sezon 2021/2022
W Letnim Grand Prix 2021 wystąpił w czterech konkursach. Najwyżej sklasyfikowany był 25 września w Hinzenbach, na 3. miejscu[27].
Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął od zwycięstwa w Niżnym Tagile. Dzień później na tej samej skoczni zajął 2. miejsce. W listopadzie 2021 stanął jeszcze na podium w drugim konkursie w Ruce, gdzie był 2., a w grudniu zajął 1. i 2. pozycję w zawodach w Engelbergu. Utrzymywał w tym okresie prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[27]. W trakcie 70. Turnieju Czterech Skoczni, po zawodach w Garmisch-Partenkirchen, stracił je na rzecz Ryōyū Kobayashiego[28]. W zawodach turnieju zajął kolejno 5., 7. 4. i 3. miejsce[27] i ukończył go na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej[15].
W kolejnych tygodniach był 2. w zawodach Pucharu Świata w Zakopanem i dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt[27]. Po pierwszym zwycięstwie, 22 stycznia 2022, odzyskał prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu[29]. Tydzień później, po pierwszym konkursie w Willingen, w którym zajął 19. miejsce, utracił je na rzecz Kobayashiego[30], ale po drugim konkursie, który ukończył na 2. pozycji, ponownie został liderem PŚ[31]. Wystartował następnie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Zdobył na nich dwa brązowe medale: indywidualnie na skoczni dużej oraz w drużynie męskiej, w której wystąpił wraz z Constantinem Schmidem, Stephanem Leyhe i Markusem Eisenbichlerem. Indywidualnie na skoczni normalnej był 15., a w drużynie mieszanej zajął 9. lokatę[27].
W lutowych zawodach Pucharu Świata w Lahti dwukrotnie zajął 5. pozycję[27] i ponownie utracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu na rzecz Kobayashiego[32]. W ramach Raw Air 2022 zajął 3. miejsce w Lillehammer oraz 7. i 5. w Oslo[27]. W klasyfikacji generalnej turniej ukończył na 2. pozycj[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie indywidualnie zajął 8. miejsce, a w drużynie, wraz z Severinem Freundem, Andreasem Wellingerem i Eisenbichlerem, zdobył srebrny medal. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach na skoczniach mamucich najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji[27]. Ostatecznie ukończył cykl na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1515 punktami, o 106 za Kobayashim[15].
Sezon 2022/2023
W czterech występach indywidualnych w Letnim Grand Prix 2022 raz stanął na podium, lipcowe zawody w Wiśle kończąc na 3. pozycji[33].
W pierwszej połowie sezonu 2022/2023 Pucharu Świata wyniki Geigera cechowała duża nieregularność. Nie zdobył punktów w dwóch z czterech zawodów cyklu zorganizowanych w listopadzie, a w kolejnych, rozgrywanych 9 grudnia 2022 w Titisee-Neustadt, stanął na podium dzięki zajęciu 3. miejsca. W grudniu najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce cyklu, ale w styczniu 2023 nie udało mu się to ani razu[33]. Przed zawodami w Bad Mitterndorf został wycofany ze startów w celu treningu[34].
Po powrocie do występów w Pucharze Świata w lutym 2023 ponownie regularnie plasował się w najlepszej dziesiątce. Zawody w Râșnovie 18 lutego ukończył na 3. pozycji. Wystartował następnie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Zdobył na nich brązowy medal indywidualnie na skoczni normalnej, a także złoty w drużynie mieszanej, w której wystąpił wraz z Seliną Freitag, Kathariną Althaus i Andreasem Wellingerem. Indywidualnie na skoczni dużej był 8., a w drużynie męskiej zajął 5. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata dwukrotnie stawał na podium, zajmując 3. lokaty w Oslo w konkursie rozgrywanym w ramach Raw Air 2023 oraz w Lahti[33]. Sezon 2022/2023 cyklu ukończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 736 punktami[15].
Mistrzostwa Niemiec
Zajmował miejsca na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2019[35] i 2021[36], srebrny w 2013[37] i 2017[38] oraz brązowy w 2014[39], 2020[40] i 2022[41]. W zawodach drużynowych, reprezentując Bawarię, zdobywał złoty medal w 2012[42], 2013[43], 2014[44], 2016[45], 2018[46], 2019[47], 2020[40], 2021[48] i 2022[49] oraz srebrny w 2015[50].
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | 10. miejsce (K-98), 7. miejsce (K-125) |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 15. miejsce (K-95), brązowy medal (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | srebrny medal[uwaga 1] |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 2], brązowy medal[uwaga 3] |
Starty K. Geigera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 103,5 m | 105,0 m | 236,7 pkt | 22,6 pkt | Andreas Wellinger |
7. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 132,0 m | 137,5 m | 267,6 pkt | 18,1 pkt | Kamil Stoch |
2. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 136,0 m | 134,0 m | 1075,7 pkt (271,1 pkt) | 22,8 pkt | Norwegia |
15. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 99,0 m | 252,8 pkt | 22,2 pkt | Ryōyū Kobayashi |
9. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 2] | 101,5 m | – | 350,9 pkt (127,8 pkt) | 650,6 pkt | Słowenia |
3. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 138,0 m | 138,0 m | 281,3 pkt | 14,8 pkt | Marius Lindvik |
3. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 121,0 m | 128,0 m | 922,9 pkt (224,7 pkt) | 19,8 pkt | Austria |
Indywidualnie
2019 Seefeld/Innsbruck | – | srebrny medal (K-120), 18. miejsce (K-99) |
2021 Oberstdorf | – | srebrny medal (K-95), brązowy medal (K-120) |
2023 Planica | – | brązowy medal (K-95), 8. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2019 Seefeld/Innsbruck | – | złoty medal (K-120)[uwaga 4], złoty medal (drużyna mieszana/K-99)[uwaga 5] |
2021 Oberstdorf | – | złoty medal (K-120)[uwaga 6], złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 7] |
2023 Planica | – | złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 8], 5. miejsce (K-125)[uwaga 9] |
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 131,0 m | 130,5 m | 267,3 pkt | 12,1 pkt | Markus Eisenbichler |
1. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 4] | 129,0 m | 130,0 m | 987,5 pkt (259,8 pkt) | – | |
18. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 100,0 m | 92,5 m | 199,0 pkt | 19,3 pkt | Dawid Kubacki |
1. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[uwaga 5] | 103,5 m | 107,0 m | 1012,2 pkt (264,0 pkt) | – | |
2. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 103,5 m | 102,0 m | 265,2 pkt | 3,6 pkt | Piotr Żyła |
1. | 28 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 7] | 99,5 m | 99,5 m | 1000,8 pkt (258,5 pkt) | – | |
3. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 132,0 m | 132,0 m | 267,4 pkt | 9,1 pkt | Stefan Kraft |
1. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 6] | 133,5 m | 136,0 m | 1046,6 pkt (277,3 pkt) | – | |
3. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 100,0 m | 101,5 m | 257,7 pkt | 4,1 pkt | Piotr Żyła |
1. | 26 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | druż. mix.[uwaga 8] | 92,5 m | 98,0 m | 1017,2 pkt (250,2 pkt) | – | |
8. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 137,5 m | 133,5 m | 268,9 pkt | 18,6 pkt | Timi Zajc |
5. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[uwaga 9] | 136,0 m | 135,5 m | 1127,7 pkt (279,7 pkt) | 301,3 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2020 Planica | – | złoty medal |
2022 Vikersund | – | 8. miejsce |
2024 Tauplitz | – | 19. miejsce |
Drużynowo
2020 Planica | – | srebrny medal[uwaga 10] |
2022 Vikersund | – | srebrny medal[uwaga 11] |
2024 Tauplitz | – | brązowy medal[uwaga 12] |
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 241,0 m | 223,5 m | 240,5 m | 231,5 m | 877,2 pkt | – | |
2. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 10] | 238,0 m | 224,5 m | 1708,5 pkt (456,7 pkt) | 19,2 pkt | Norwegia | ||
8. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 209,0 m | 199,0 m | 234,5 m | 220,5 m | 769,2 pkt | 85,0 pkt | Marius Lindvik |
2. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 11] | 222,0 m | 238,0 m | 1583,5 pkt (433,5 pkt) | 128,0 pkt | Słowenia | ||
19. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 213,0 m | 180,0 m | 211,5 m | –[uwaga 13] | 555,6 pkt | 91,8 pkt | Stefan Kraft |
3. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 12] | 224,5 m | 207,0 m | 1549,9 pkt (402,6 pkt) | 66,5 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2013 Liberec | – | 7. miejsce |
Drużynowo
2013 Liberec | – | brązowy medal[uwaga 14] |
Starty K. Geigera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,5 m | 94,5 m | 246,5 pkt | 37,0 pkt | Jaka Hvala |
3. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 14] | 96,5 m | 101,0 m | 1038,5 pkt (262,5 pkt) | 48,0 pkt | Słowenia |