Karloman I (król wschodniofrankijski)
król wschodniofrankijski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Karloman (ur. 830, zm. 29 listopada 880) – wczesnośredniowieczny władca, który pochodził z dynastii Karolingów. Był królem wschodniofrankijskim w latach 876–880 i królem Włoch od 877 do 879. Najstarszy syn Ludwika Niemieckiego i Hemmy, córki hrabiego Welfa[1].
Król Franków Wschodnich razem z Ludwikiem III i Karolem | |
Okres |
od 876 |
---|---|
Poprzednik | |
Król Włoch | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Dzieci |
W roku 865, jego ojciec podzielił swoje królestwo pomiędzy synów. Karloman otrzymał, z tytułem księcia, Bawarię. Od roku 876, po śmierci ojca, był samodzielnym władcą tej części państwa. Po śmierci stryja Karola Łysego – został królem Włoch. Przebywając w Weronie ciężko przeziębił się i zmarł w Altötting, gdzie został pochowany. Niedługo przed śmiercią (w 879 roku) zrzekł się tytułów i posiadłości na rzecz swojego brata, Karola III Otyłego[2].
Był ojcem Arnulfa z Karyntii – późniejszego króla i cesarza.