Karta telefoniczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Karta telefoniczna – karta będąca nośnikiem danych typu pre-paid z zakodowaną informacją o liczbie impulsów, umożliwiająca prowadzenie rozmów telefonicznych za pomocą automatu telefonicznego.
Karta telefoniczna jest wielkości karty kredytowej wykonanej w formie prostokątnego plastiku o wymiarach 85,60 × 53,98 mm z umieszczonym na niej jednym układem scalonym lub paskiem magnetycznym.
Podział kart telefonicznych:
- magnetyczne
- chipowe
- optyczne
Przeprowadzenie rozmowy telefonicznej z automatu jest bardzo proste. Należy podnieść słuchawkę, wsunąć kartę chipową do czytnika, wybrać numer abonenta i rozmawiać dopóki starczy środków na karcie.
W Polsce w użyciu są karty Orange i Netii. Karty telefoniczne są także przedmiotem kolekcjonerstwa.