Katarzyna Dołgorukowa (1847–1922)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Katarzyna Dołgorukowa (ur. 2 listopada?/14 listopada 1847, zm. 15 lutego 1922) – księżna Dołgorukowa, żona Aleksandra II Romanowa, cara Rosji.
|
Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje. |
Katarzyna Dołgorukowa fotografia Siergieja Lwowicza Lewickiego i Rafaił Lewicki roku 1880. (The Di Rocco Wieler Private Collection, Toronto, Canada) | |||
księżna Juriewska | |||
Data urodzenia |
2 listopada?/14 listopada 1847 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Ojciec |
Michaił Dołgorukow | ||
Matka |
Wiera Wiszniewska | ||
Mąż | |||
Dzieci |
Georgij, | ||
|
Katarzyna była córką księcia Michaiła Dołgorukowa i Wiery Wiszniewskiej. Była wieloletnią kochanką cara Aleksandra II (starszego od niej o 29 lat), a później jego morganatyczną żoną, z tytułem księżnej Juriewskiej.
Aleksander i Katarzyna mieli już przed zawarciem małżeństwa trójkę dzieci. Związek ich trwał od 1865 roku[1]. Ślub wzięli w cerkwi pałacowej w Carskim Siole 6 lipca 1880, niecały miesiąc po śmierci carycy Marii Aleksandrowny, która zmarła 8 czerwca. Katarzyna została wdową w wyniku zamachu na Aleksandra II 13 marca 1881 dokonanego przez organizację rewolucyjną Narodnaja Wola. Katarzyna udała się wraz z dziećmi do Francji.
Katarzyna długo opierała się carowi, nie chciała być zwykłą kochanką władcy, gdyż pochodziła ze starego i szanowanego rodu. W końcu jednak uległa, gdy car obiecał jej status niemal równy z carycą (m.in. zamieszkanie w pałacu cesarskim). Unikała zajmowania się kwestiami politycznymi i szczerze kochała cara. Do końca życia wspominała go z miłością, a osoby z jej otoczenia przekazały, że zachowała wszystkie jego rzeczy, które traktowała niemal jak relikwie[potrzebny przypis].