Kati Wilhelm
biathlonistka niemiecka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Kati Wilhelm?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Katarina „Kati” Wilhelm (ur. 2 sierpnia 1976 w Schmalkalden) – niemiecka biathlonistka i biegaczka narciarska, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, zdobywczyni Pucharu Świata.
Kati Wilhelm (lipiec 2006) | |||
Pełne imię i nazwisko |
Katarina Wilhelm | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Klub |
SCM Zella-Mehlis | ||
Wzrost |
173 cm | ||
Debiut w PŚ |
30.11.2000, Anterselva (36. miejsce - b.indywidualny) | ||
Pierwsze punkty w PŚ |
1.12.2000, Anterselva | ||
Pierwsze podium w PŚ |
7.12.2000, Anterselva | ||
Dorobek medalowy | |||
| |||
Strona internetowa |
Początkowo uprawiała biegi narciarskie. W 1994 roku wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Breitenwang, gdzie zajęła 18. miejsce w biegu na 5 km techniką klasyczną. Jeszcze dwukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, zajmując między innymi 13. miejsce w biegu na 5 km klasykiem oraz 14. miejsce w biegu na 15 km stylem dowolnym podczas mistrzostw świata juniorów w Gällivare w 1995 roku. W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutowała 14 grudnia 1994 roku w Tauplitz, gdzie zajęła 54. miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym. Pierwsze punkty wywalczyła 21 lutego 1997 roku w Trondheim, gdzie zajęła 24. miejsce w biegu na 15 km stylem dowolnym. Nigdy nie stanęła na podium zawodów pucharowych. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1998/1999, kiedy zajęła 34. miejsce w klasyfikacji generalnej.
W 1997 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Trondheim, zajmując między innymi szóste miejsce w sztafecie i 24. miejsce w biegu na 15 km stylem dowolnym. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie jej najlepszymi wynikami były szóste miejsce w sztafecie i szesnaste na dystansie 30 km stylem dowolnym. Brała też udział w mistrzostwach świata w Ramsau, zajmując 21. miejsce w biegu na 15 km stylem dowolnym.
Po zakończeniu sezonu 1998/1999 zaczęła trenować biathlon. W Pucharze Świata zadebiutowała 30 listopada 2000 roku w Anterselvie, zajmując 36. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 2000/2001-2007/2008 punktowało 30. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 1 grudnia 2000 roku w tej samej miejscowości, gdzie zajęła 17. miejsce w sprincie. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 6 dni później w Anterselvie, gdzie sprint ukończyła na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Gro Marit Istad-Kristiansen z Norwegii i Rosjanka Olga Miedwiedcewa. W kolejnych startach jeszcze 67 razy stanęła na podium, odnosząc przy tym 21 zwycięstw: 11 w sprincie, 6 w biegu pościgowym, 3 w starcie masowym i 1 w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2005/2006, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonach 2004/2005, 2006/2007 i 2008/2009 zajmowała drugie miejsce, ulegając kolejno Francuzce Sandrine Bailly, swej rodaczce Andrei Henkel i Helenie Jonsson ze Szwecji. Kilkukrotnie zdobywała Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach poszczególnych konkurencji: w sprincie w sezonach 2004/2005 i 2005/2006, biegu masowym w sezonie 2006/2007 i biegu pościgowym w sezonach 2005/2006, 2006/2007 i 2008/2009.
Pierwsze medale w biathlonie wywalczyła w 2000 roku, zajmując trzecie miejsce w sprincie i sztafecie podczas mistrzostw Europy w Zakopanem. Rok później wystąpiła na mistrzostwach świata w Pokljuce, gdzie dwukrotnie stawała na podium. Najpierw zwyciężyła w sprincie, wyprzedzając swą rodaczkę, Uschi Disl i Norweżkę Liv Grete Poirée. W biegu pościgowym była siódma, jednak wraz z koleżankami w sztafecie zajęła drugie miejsce. Następnie była trzecia w sztafecie na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku i mistrzostwach świata w Oberhofie rok później, a także druga w sztafecie na mistrzostwach świata w Hochfilzen i trzecia w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2005 roku.
Kolejny indywidualny medal zdobyła podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 2007 roku, gdzie była trzecia w biegu masowym. W zawodach tych uległa dwóm innym Niemkom: Andrei Henkel i Martinie Glagow. Na tej samej imprezie razem z Glagow, Henkel i Magdaleną Neuner zdobyła także złoty medal w sztafecie. Z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Östersund ponownie wróciła bez indywidualnego medalu. Niemki z Wilhlem w składzie obroniły za to tytuł mistrzowski w sztafecie. Najwięcej medali Wilhlem zdobyła na swoich ostatnich zawodach tego cyklu, mistrzostwach świata w Pjongczangu w 2009 roku. Najpierw zwyciężyła w sprincie, wyprzedzając inną Niemkę – Simone Hauswald i Rosjankę Olgę Zajcewą. W biegu pościgowym nie obroniła pierwszej pozycji, w strzelaniu pudłując 6 razy. Ostatecznie na metę dotarła jako druga, za Heleną Jonsson. Trzy dni później zwyciężyła w biegu indywidualnym, plasując się przed Teją Gregorin ze Słowenii i Norweżką Torą Berger. Zdobyła też kolejny srebrny medal w sztafecie.
W 2002 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, trzykrotnie stając na podium. W sprincie zdobyła złoty medal, przed Uschi Disl i Szwedką Magdaleną Forsberg. W biegu pościgowym była druga, rozdzielając Olgę Miedwiedcewą i Irinę Nikułcziną z Bułgarii. Złoty medal zdobyła także w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie również wywalczyła trzy medale: złoty w biegu pościgowym oraz srebrne w sztafecie i biegu masowym, w którym wyprzedziła ją tylko Anna Carin Zidek ze Szwecji. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, gdzie razem z koleżankami z reprezentacji zdobyła brązowy medal w sztafecie. Zajęła także między innymi czwarte miejsce w biegu indywidualnym, w którym walkę o podium przegrała z Darją Domraczewą z Białorusi.
27 marca 2010 r. ogłosiła zakończenie sportowej kariery[1].