Kawaler Cesarstwa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kawaler Cesarstwa – tytuł nadawany przez Napoleona I za wybitne zasługi i służbę u boku cesarza w latach 1808-1814. W przeciwieństwie do Kawalerów Legii Honorowej, którzy byli nagradzani, Kawalerowie Cesarstwa byli nobilitowani. Wraz z utworzeniem instytucji szlachty cesarstwa w 1808 każdy kawaler (uprzednio legionista) Legii Honorowej stawał się szlachcicem z rangą chevalier, jednakże szlachectwo to nie było dziedziczne. Z kolei tytuł chevaliera dziedzicznego mógł być również nadany przez Napoleona motu proprio, przez potwierdzenie przez co najmniej trzy pokolenia, przez przedstawienie dowodu pewnych dochodów bez konieczności posiadania majoratu, itd. Szlachectwo dziedziczyło się na zasadzie primogenitury, ale mogło też przejść zasadą adopcji. W późniejszych czasach te zasady były zmieniane (według: George Lucki, Marek Minakowski, Tadeusz Gajl)
|
Ten artykuł należy dopracować |