Kaweh Pur Rahnama
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kaweh Pur Rahnama /wym.: Kawe/ (per. کاوه پور رهنما, ur. 24 kwietnia 1937 w Teheranie, zm. 1 marca 2012 w Magdalence) – zamieszkały w Polsce i tworzący po polsku pisarz pochodzenia irańskiego, glottodydaktyk i intelektualista, wieloletni pracownik i wykładowca Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, z wykształcenia reżyser. Pomysłodawca, autor i współautor wielokrotnie wznawianej serii podręczników do nauki języka perskiego dla polskojęzycznych.
Kaweh Pur Rahnama w 2006 r. | |
Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1937 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 marca 2012 |
Zawód, zajęcie |
iranista, pisarz |
Narodowość |
persko-polska |
Alma Mater |
Nacjonalna Akademija za Teatralno i Filmowo Izkustwo NATFIZ (Wyższa Szkoła Teatralna) w Sofii, PWSFTviT w Łodzi |
Po maturze wstąpił do Korpusu Kadetów. Został porucznikiem marynarki wojennej. Ze względu na zaangażowanie w irańskiej Partii Komunistycznej został zaocznie skazany na karę śmierci i był zmuszony uciekać z Iranu pod fałszywym nazwiskiem. Trafił do Sofii, gdzie ukończył Wyższą Szkołę Teatralną[1], a następnie do Polski, gdzie został absolwentem szkoły filmowej w Łodzi. Jako pracę dyplomową wyreżyserował pełnometrażowy film fabularny zatytułowany Nie ma powrotu Johnny[2].
W maju 2006 został uhonorowany przez władze Uniwersytetu Warszawskiego Medalem Uniwersytetu Warszawskiego „W uznaniu za wieloletnią pracę i pasję dydaktyczną oraz zaangażowanie w tworzenie iranistyki warszawskiej, a także w podzięce za upowszechnianie kultury perskiej”.
Ostatnia powieść, Dziesięciu Irańczyków i trup w Warszawie, zawiera wątki autobiograficzne.
Kaweh Pur Rahnama pochowany jest wraz z żoną Izabellą de la Tour Pur Rahnama na cmentarzu parafialnym w Magdalence.