Kazimierz Ratoń
polski poeta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kazimierz Ratoń (ur. 4 marca 1942 w Sosnowcu, zm. na początku stycznia 1983 w Warszawie)[1] – polski poeta.
Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1942 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
początek stycznia 1983 | ||
Narodowość |
polska | ||
Język |
polski | ||
Dziedzina sztuki |
Poezja | ||
|
Uczył się w liceum ogólnokształcącym w Żywcu, potem w Technikum Materiałów Wiążących w Opolu i w Technikum Włókienniczym w Bielsku-Białej. W latach 60. był związany z grupą Współczesność. Wiersze, prozy poetyckie, tłumaczenia i recenzje publikował m.in. w Kulturze, Poezji, Kierunkach, Za i Przeciw, W Drodze, Literaturze i w Więzi. W 1965 roku był laureatem Łódzkiej Wiosny Poetów. W 1975 roku polski PEN Club przyznał mu nagrodę im. Roberta Gravesa.
Przez większą część życia Ratoń ciężko chorował na gruźlicę, najpewniej z tej przyczyny regularnie nadużywał alkoholu.
Ratoń zmarł w osamotnieniu, skłócony z rodziną i odrzucony przez środowisko literackie. Jego ciało odnaleziono w śniegu na ulicy w Warszawie 14 stycznia 1983 roku. Lekarz stwierdzający zgon ocenił, że śmierć poety nastąpiła ok. tydzień wcześniej[1].