Kazimierz Ustrzycki
polski poeta i satyryk / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kazimierz Ustrzycki (ur. 1758 przypuszczalnie we Wróblewicach[1] koło Drohobycza (dziś na Ukrainie), zm. 1 października 1786 w tychże Wróblewicach) – polski poeta i satyryk.
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Syn Bogusława Augustyna Ustrzyckiego z Uniechowa, kasztelana inowłodzkiego i Siemianowskiej, brat pamiętnikarki Urszuli i jej pierwszy nauczyciel[2], siostrzeniec Andrzeja Mokronowskiego. Kształcił się w Collegium Nobilium w Warszawie i w podróżach do Włoch i Austrii. W 1778 roku był posłem na Sejm z Inflant. Uczestnik obiadów czwartkowych i szambelan króla Stanisława Augusta. Był wolnomularzem, członkiem loży Bouclier du Nord à l’Orient de Varsovie. W roku 1781 został odznaczony Orderem św. Stanisława, a w r. 1784 został radcą Rady Nieustającej. Wskutek śmierci ojca 14 grudnia 1784 odziedziczył rodzinne Wróblewice, które przegrał w karty[3], a wkrótce potem zmarł. Pochowany został na cmentarzu w bliskich Wróblewicom Rychcicach uczczony kolumną pośród starych lip. [4] Za życia korespondował ze Stanisławem Trembeckim i Wojciechem Mierem[5], przyjaźnił się ze Stanisławem Kostką Potockim[6] i Tomaszem Kajetanem Janem Węgierskim. [7] Był też członkiem Arkadii w której nosił imię pasterskie: Ermeno Etocleo.