Kid Lavigne
amerykański bokser zawodowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kid Lavigne (właśc. George Henry Lavigne, ur. 6 grudnia 1869 w Bay City w stanie Michigan, zm. 10 marca 1928 w Detroit[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.
Rozpoczął swoją karierę pięściarską w 1886 w Saginaw, stąd nosił przydomek Saginaw Kid. 28 lutego 1889 w Saginaw stoczył 77-rundową walkę z George'em Siddonsem, zakończona remisem. Walka trwała 5 godzin i 8 minut. Była to najdłuższa walka zawodowa według Queensberry Rules. 25 kwietnia tego roku ci sami zawodnicy walczyli przez 55 rund, również remisując. W 1894 Lavigne zremisował z Youngiem Griffo, a 13 grudnia tego roku znokautował w 18. rundzie Andy'ego Bowena. Bowen padając uderzył głową w drewniana podłogę ringu i zmarł następnego dnia nie odzyskawszy przytomności[2]. Walka ta była uważana w Stanach Zjednoczonych za pojedynek o tytuł mistrza świata w wadze lekkiej, ponieważ dotychczasowy champion Jack McAuliffe ogłosił wycofanie się z ringu miesiąc wcześniej. Lavigne stoczył w 1895 skuteczne walki w obronie tytułu z Jackiem Everhardtem (wygrana na punkty)[3], Jimmym Handlerem (nokaut w 5. rundzie)[4], Youngiem Griffo (remis)[5] i Joe Walcottem (wygrana na punkty)[6]. Ta ostatnia walka przeszła do historii jako niezwykle zażarty i brutalny pojedynek[7].
1 czerwca 1896 Lavigne zmierzył się w Londynie z Dickiem Burge, który był uważany w Wielkiej Brytanii za mistrza świata wagi lekkiej. Lavigne wygrał przez techniczny nokaut w 17. rundzie i był odtąd powszechnie uznawany za mistrza świata wagi lekkiej[8]. Skutecznie bronił tego tytułu w następujących walkach:
Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
---|---|---|---|---|
1896-10-27 27 października 1896(dts) | Nowy Jork | Jack Everhardt | techniczny nokaut w 24. rundzie | [9] |
1897-02-08 8 lutego 1897(dts) | Nowy Jork | Kid McPartland | wygrana na punkty | [10] |
1897-04-30 30 kwietnia 1897(dts) | Nowy Jork | Eddie Connolly | techniczny nokaut w 11. rundzie | [11] |
1897-10-29 29 października 1897(dts) | San Francisco | Joe Walcott | techniczny nokaut w 12. rundzie | [12] |
1898-03-17 17 marca 1898(dts) | Cleveland | Wilmington Jack Daly | remis | [13] |
1898-09-28 28 września 1898(dts) | Nowy Jork | Frank Erne | remis | [14] |
10 marca 1899 w San Francisco Lavigne spróbował zdobyć mistrzostwo świata w wadze półśredniej, ale obrońca tytułu Mysterious Billy Smith zwyciężył przez techniczny nokaut w 14. rundzie[15]. Była to pierwsza przegrana walka Lavigne'a. 3 lipca tego roku w Nowym Jorku Frank Erne odebrał Lavigne'owi mistrzowski tytuł w wadze lekkiej[16].
Później Lavigne stoczył jeszcze sześć walk, z których przegrał aż cztery. Ostatni raz wystąpił w ringu w 1909. Zmarł w 1928. Został wybrany w 1998 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[17].