Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XIV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1984 roku w Sarajewie.
Do kalendarza zimowych igrzysk w Sarajewie włączono 39 konkurencji rozgrywanych w dziesięciu dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1980 roku w Lake Placid, dołączono jedną konkurencję – bieg narciarski kobiet na 20 km[1]. Do rywalizacji w zawodach olimpijskich przystąpiło 1273 sportowców (996 mężczyzn i 277 kobiet) startujących w barwach 49 narodowych reprezentacji olimpijskich[2]. Pięć państw w 1984 roku zadebiutowało na zimowych igrzyskach olimpijskich – Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Egipt, Monako, Portoryko i Senegal[3].
Medale wywalczyli zawodnicy z siedemnastu krajów, z czego najwięcej (25) zdobyli reprezentanci Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Jeden medal mniej osiągnęli olimpijczycy z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, jednak uzyskali największą liczbę (9) medali złotych[2]. Występ reprezentacji NRD był ich najlepszym pod względem liczby medali startem od początku startów w zimowych igrzyskach olimpijskich[4]. Wynik ZSRR był natomiast drugim (po 1976 roku) w historii pod względem liczby zdobytych medali, jednak najgorszym od 1968 roku, biorąc pod uwagę liczbę medali złotych[5]. Pod względem liczby wszystkich zdobytych medali na zimowych igrzyskach występ w Sarajewie był również najlepszym w historii dla reprezentacji Finlandii[6] (13 medali) i Czechosłowacji[7] (6 medali).
Gospodarze igrzysk, Jugosławia, zdobyli pierwszy w historii medal (srebro Jure Franko w alpejskim slalomie gigancie) na zimowych igrzyskach[8]. Jednocześnie zostali trzecim w historii państwem organizującym zimowe igrzyska, po Francji w 1924 i Szwajcarii w 1928 roku, który nie wywalczył żadnego złota olimpijskiego na własnym terytorium[3]. Występ reprezentantów Austrii był najsłabszym od początku startów tej reprezentacji w zimowych igrzyskach olimpijskich. Spośród krajów, które zdobyły medale na igrzyskach w Lake Placid, w Sarajewie nie uzyskali żadnego medalu reprezentanci Holandii, Bułgarii i Węgier[3]. Dla Holendrów był to jednocześnie pierwszy start od 1956 roku, który zakończyli oni z zerowym dorobkiem medalowym[9].
Reprezentanci Wielkiej Brytanii po raz trzeci z rzędu zakończyli igrzyska z dorobkiem jednego złotego medalu w łyżwiarstwie figurowym[10]. Także po raz trzeci z rzędu reprezentanci Liechtensteinu stawali na podium olimpijskim w konkurencjach alpejskich[11]. Kanadyjska reprezentacja osiągnęła najlepszy wynik pod względem zdobytych medali zimowych igrzysk od 1960, głównie dzięki łyżwiarzowi Gaétanowi Boucherowi, który zdobył dwa tytuły mistrza olimpijskiego i jeden brązowy medal[12]. Po raz pierwszy od 1948 roku Szwedzi zdobyli cztery złote medale olimpijskie[13]. Dokonali tego indywidualnie Gunde Svan i Thomas Wassberg w biegach narciarskich oraz Tomas Gustafson w łyżwiarstwie szybkim, a także męska sztafeta w biegach[14].
Łącznie 29 zawodników i zawodniczek przynajmniej dwukrotnie stawało na podium olimpijskim w Sarajewie. Reprezentowali oni dziewięć narodowych reprezentacji, z czego największa liczba multimedalistów (8) pochodziła z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Osiemnaścioro spośród multimedalistów zdobyło co najmniej jeden złoty medal, najwięcej z nich (5) startowało w barwach NRD. Najbardziej utytułowaną zawodniczką igrzysk została fińska biegaczka narciarska Marja-Liisa Hämäläinen, która zdobyła cztery medale (3 złote i 1 brązowy). Po cztery medale osiągnęli także: panczenistka Karin Enke (2 złote i 2 srebrne) oraz biegacz Gunde Svan (2 złote, 1 srebrny i 1 brązowy). Svan został także najbardziej utytułowanym olimpijczykiem igrzysk w Sarajewie, biorąc pod uwagę tylko starty mężczyzn[2].