Klimat kontynentalny
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klimat kontynentalny – jeden z podstawowych rodzajów klimatu. Kształtuje się w głębi lądu i powstaje w wyniku dominującego wpływu na atmosferę dużych mas lądowych. Wyróżnia się największą dobową oraz roczną amplitudą temperatury powietrza. Lata są upalne, a zimy surowe, mroźne[1]. Wraz ze zwiększaniem się odległości od morza maleje wilgotność powietrza, przeciętne zachmurzenie nieba oraz ilość opadów[2]. Zwiększone jest za to zapylenie powietrza.
Ten typ klimatu jest charakterystyczny dla wewnętrznych regionów kontynentów. Obszarami o klimacie kontynentalnym są Azja Centralna, Europa Wschodnia oraz wewnętrzne regiony Ameryki Północnej[2].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.