Komórka plazmatyczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Komórki plazmatyczne, plazmocyty są komórkami układu immunologicznego, których funkcją jest produkcja i wydzielanie przeciwciał (immunoglobulin).
Komórki plazmatyczne powstają w wyniku pobudzenia limfocytów B i są jedynymi komórkami zdolnymi do produkcji przeciwciał (limfocyt B jest również zdolny do produkcji przeciwciał, chociażby tych związanych, które ma na swojej powierzchni - BCR)[1], dzięki czemu odgrywają poważną rolę w odporności humoralnej i usuwaniu antygenu. Po zakończeniu odpowiedzi odpornościowej komórki te ulegają apoptozie.
Ta sekcja od 2007-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Komórki plazmatyczne zostały odkryte w 1875 roku przez Wilhelma Waldeyera, ale dopiero w 1937 roku Bing i Plum powiązali je z wytwarzaniem przeciwciał. Jeszcze później, bo w 1962 roku Nassal skojarzył plazmocyty z linią limfocytów B. Określenia plazmocyt i komórka plazmatyczna są określeniami histologicznymi, natomiast z punktu widzenia immunologii bardziej prawidłowa wydaje się być nazwa komórki wytwarzające przeciwciała (AFC - ang. Antibody Forming Cells). Ze względu na słabe rozpowszechnienie tego terminu, w artykule będą używane nazwy tradycyjne.