Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Komitet Narodowy Polski (KNP) – założona 15 sierpnia 1917 w Lozannie przez Romana Dmowskiego polska reprezentacja polityczna działająca w latach 1917–1919. Siedzibą KNP był Paryż. Celem Komitetu była odbudowa państwa polskiego przy pomocy państw Ententy. KNP został uznany przez rządy Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch za rząd polski na emigracji i przedstawicielstwo interesów Polski[1]. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę stworzył trzon delegacji polskiej na konferencję pokojową w Paryżu, rozwiązał się formalnie na życzenie premiera Ignacego Paderewskiego 15 kwietnia 1919[2].
Ten artykuł dotyczy KNP w latach 1917–1919. Zobacz też: Komitet Narodowy Polski – stronę ujednoznaczniającą. |