Konflikt polsko-litewski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konflikt polsko-litewski[1][2][3] (rzadziej, wojna polsko-litewska[4]) – lokalny konflikt zbrojny w okresie dwudziestolecia międzywojennego pomiędzy odrodzoną II Rzeczpospolitą Polską oraz nowo powstałą Republiką Litewską, trwający w latach 1919–1920, który wybuchł na tle sporu o przynależność państwową terenów granicznych, głównie Wileńszczyzny i Suwalszczyzny. Zasadniczą osią sporu było jednak Wilno: miasto pod względem historycznym stanowiło część Litwy, jednak większość jego ludności posługiwała się wówczas językiem polskim i czuła się związana z odradzającym się państwem polskim. Zdaniem niektórych historyków, konflikt ten należy rozpatrywać jako litewską wojnę domową.
kształtowanie się granic II Rzeczypospolitej | |||
Defilada polskiej kawalerii w Sejnach | |||
Czas |
19 kwietnia 1919 – 7 października 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
wzajemne roszczenia terytorialne Polski i Litwy | ||
Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
brak współrzędnych |