Konwencja wiedeńska o prawie traktatów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konwencja wiedeńska o prawie traktatów, KWPT (ang. Vienna Convention on the Law of Treaties, VCLT) – konwencja uchwalona w Wiedniu 22 maja 1969 r. a otwarta do podpisu 23 maja 1969 r.[1] Weszła w życie 27 stycznia 1980 r. 30 dni po złożeniu 35. dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia zgodnie z art. 84. Jest konwencją kodyfikującą prawo umów międzynarodowych. Konwencja kolejno reguluje kwestie zawierania umów międzynarodowych, składania do nich zastrzeżeń, wejścia w życie i tymczasowego stosowania umów, ich przestrzegania i stosowania, a także interpretacji, wygaśnięcia i nieważności.
Konwencja sporządzona została w językach: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, depozytariuszem jest Sekretarz Generalny ONZ (art. 85). Jej stronami jest 116 państw, 15 innych podpisało bez ratyfikacji[2].
Polska przystąpiła do Konwencji w dniu 27 kwietnia 1990 roku. Po złożeniu dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego ONZ (2 lipca 1990), Konwencja weszła w życie w stosunku do Polski 1 sierpnia 1990 r.