Korczowa
wieś w województwie podkarpackim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Korczowa (dawn. Korczowe[5][6]) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno[7][3].
Ten artykuł dotyczy wsi w Polsce. Zobacz też: Korczowa (Białoruś). |
Szybkie fakty Państwo, Województwo ...
wieś | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Liczba ludności (2020) |
595[1] | ||
Strefa numeracyjna |
16 | ||
Kod pocztowy |
37-552[2] | ||
Tablice rejestracyjne |
RJA | ||
SIMC |
0609497[3] | ||
49°57′34″N 23°04′38″E[4] | |||
|
Zamknij
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Przed II wojną światową Korczowa była przysiółkiem wsi Gnojnice, które z kolei były przedmieściem miasta Krakowiec.
Więcej informacji SIMC, Nazwa ...
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0609505 | Bąkowszczyzna | część wsi |
0609511 | Bukowszczyzna | część wsi |
0609528 | Juhany | część wsi |
0609534 | Kopań | część wsi |
0609540 | Mielniki | część wsi |
0609557 | Nowostawskie | część wsi |
0609563 | Olechy | część wsi |
0609570 | Pomiarki | część wsi |
0609586 | Sosnowe Chałupy | część wsi |
0609592 | Zapust | część wsi |
Zamknij
We wsi znajduje się przejście graniczne Korczowa-Krakowiec, największe na granicy polsko-ukraińskiej.
- Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str.5 [dostęp 2022-01-02]
- Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 507 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 58257
- Korczowe, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 394.
- Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 9
- Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- Korczowe, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 394.