Koronka do Miłosierdzia Bożego (rzymskokatolicka)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Koronka do Miłosierdzia Bożego – modlitwa w Kościele rzymskokatolickim poświęcona tajemnicy Bożego Miłosierdzia, miłości Boga do grzeszników[1]. Jak każda koronka, jest ona zbiorem modlitw powtarzanych określoną liczbę razy, liczonych przy pomocy paciorków, takich samych jak te, których używa się w różańcu. W centrum tej modlitwy znajduje się tajemnica misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Najbardziej rozpowszechniona koronka do Bożego Miłosierdzia została przekazana przez św. Siostrę Faustynę Kowalską[2].