Kosz (wojsko)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kosz (z tur. kosz – obóz, wojsko[1]) – nazwa głównego obozu tatarskiego zakładanego podczas łupieżczych wypraw wojennych; także jego dowództwo (komenda) oraz oddział związany operacyjnie z obozem[2].
Zygmunt Gloger wywodził tę nazwę z tur. koç, spolszczonego jako „koczowisko”. Kosz, czyli główny tabor strzeżony na ogół przez ok. 2/3 sił uczestniczących w wyprawie, był miejscem, do którego poszczególne czambuły odsyłały zdobyty podczas napaści jasyr oraz pozostałe łupy.