Królestwo Majorki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Królestwo Majorki – utworzone zostało na mocy testamentu króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy w 1262 r., jako przyszłe królestwo dla młodszego syna Jakuba II.
1262–1349 | |||||
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Pierwszy król | |||||
Ostatni król | |||||
Powierzchnia • całkowita |
| ||||
Liczba ludności (1293) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||||
oddzielenie na mocy testamentu Jakuba I | |||||
Aneksja |
przez Aragonię | ||||
Religia dominująca | |||||
|
Królestwo obejmowało wyspy Majorka, Minorka i Ibiza oraz krainy Roussillon i Cerdanya. Królowie Majorki nosili też tytuł władców miast Montpellier, Carladès(inne języki) i Aumelas. Stolica królestwa znajdowała się w Perpignan[1].
Na skutek inwazji aragońskiej w latach 1285–1286 Królestwo Majorki utraciło hrabstwa Roussillon i Cerdanya, zachowując jedynie Baleary. Po 1298 królestwo na powrót przejęło dawne posiadłości. W 1344 król Aragonii Piotr IV dokonał inwazji na Majorkę i uwięził króla Jakuba III. Po śmierci Jakuba III w 1349 Królestwo Majorki zostało oficjalnie połączone z Aragonią. Formalnie tytuł królów Majorki zachowały do swojej śmierci dzieci Jakuba III.