Krucjaty północne
katolickie wyprawy wojenne przeciwko pogańskim ludom północnej Europy w XIII wieku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Krucjaty północne?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Północne wyprawy krzyżowe[1] lub bałtyckie wyprawy krzyżowe[2] – krucjaty podejmowane przez katolickich królów Danii i Szwecji oraz niemieckie zakony rycerskie: zakon kawalerów mieczowych i zakon krzyżacki oraz ich sprzymierzeńców przeciwko ludom północnej Europy, zamieszkałym wokół południowych i wschodnich brzegów Bałtyku (Finowie, Estończycy, Łotysze, Prusowie) wyznających różne religie niechrześcijańskie. Rezultatem ich było narzucenie długotrwałego panowania skandynawskiego i niemieckiego na terenach Finlandii, Łotwy i Estonii oraz na terenie Prus. Także szwedzkie i niemieckie kampanie przeciwko prawosławnym Rusinom są czasami uważane za część krucjat północnych[1][3]. Niektóre z tych wojen były nazwane krucjatami podczas średniowiecza, ale inne, wliczając w to większość krucjat szwedzkich, zostały po raz pierwszy nazwane krucjatami przez XIX-wiecznych nacjonalistyczno-romantycznych historyków.
W wyniku militarnych podbojów podczas krucjat świat wschodniego Bałtyku został przekształcony: najpierw Liwowie, Łotysze, Estończycy, potem Prusowie i Finowie ulegli podbojowi, chrystianizacji i okupacji militarnej przez grupy Niemców, Duńczyków i Szwedów[4].