Kryterium całkowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kryterium całkowe (także kryterium całkowe Maclaurina-Cauchy’ego[1]) – kryterium zbieżności szeregów o wyrazach dodatnich oparte na idei porównywania danego szeregu z całką. Wczesna forma tego kryterium została odkryta w Indiach przez Madhawę[2] w XIV wieku i jego następców ze szkoły w Kerali. W Europie kryterium zostało później ponownie odkryte przez Maclaurina w 1742[3] i Cauchy’ego[4].