L’Arc-en-Ciel
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
L’Arc-en-Ciel, zapis stylizowany: L’Arc~en~Ciel (jap. ラルク アン シエル Raruku an Shieru) – japoński zespół rockowy powstały w Osace w marcu 1991[1]. Początkowo byli visual-kei, ostatecznie zrywając z owym nurtem w 1994 roku. Inaczej nazywani są Laruku. Ich nazwa po francusku oznacza tęczę. W muzyce grupy można dostrzec cząstkową inspirację Nirvaną, Marilyn Mansonem, Radiohead, Ozzym Osbourne’em, Davidem Sylvian[2][3][4] i pionierami visual-kei, DEAD END-em[5]. Ich muzyka określana jest głównie jako pop, rock i rock alternatywny[6]. L’Arc~en~Ciel są zaliczani do najważniejszych przedstawicieli japońskiego rocka[7][8]foopROteZa[9][10][11][12][13][14][15][16][17][18]. Szacowany nakład ze sprzedaży wszystkich albumów grupy wynosi 40 milionów egzemplarzy. Są czwartym japońskim zespołem rockowym z największą liczbą sprzedanych albumów w Japonii[19][20][21][22][23]foopROteZa[24][25][26][27]. L’Arc~en~Ciel był jednym z najpopularniejszych zespołów w Japonii w latach 90. XX wieku. Po dzień dzisiejszy członkowie utrzymują status gwiazd w Japonii, kontynuując wspólne i solowe projekty[28][29]. Grupa nagrała piosenki przewodnie do czołówek popularnych anime: Great Teacher Onizuka, Fullmetal Alchemist i Rurōni Kenshin. Muzyka zespołu tak jak większości japońskich artystów muzycznych, nie jest wstawiana do serwisu YouTube, ponieważ jest to sprzeczne z ogólnie przyjętym wzorcem promowania teledysków japońskich przez inne krajowe media takie jak telewizja. Od 2019 można, jednak obejrzeć tam dziesięć wybranych teledysków grupy i odsłuchać całe dyskografie w postaci audio.
L’Arc-en-Ciel w Madison Square Garden, Nowy Jork, w marcu 2012 roku. Od lewej: Tetsu, Hyde, Yukihiro, Ken | |||
Inne nazwy |
ラルク アン シエル (japoński zapis), Laruku (skrót fonetyczny), L’Arc (aka-skrót), P’unk~en~Ciel (alter ego), D’ark~en~Ciel (alter ego), The Zombies (tylko w 1997 r.), A’rc~en~Ciel | ||
---|---|---|---|
Rok założenia |
marzec 1991 | ||
Pochodzenie | |||
Gatunek |
Klasyfikacja: j-rock, j-pop Obejmuje: pop-rock, post-punk, rock alternatywny, rock progresywny, dream pop, hard rock, rock symfoniczny, indie rock, indie pop, rock, power pop, ballada, pop, adult alternative pop/rock | ||
Aktywność |
1991–2003, | ||
Wydawnictwo |
Japonia: | ||
Powiązania | |||
Skład | |||
Hyde (od 1991) Tetsu (od 1991) Ken (od 1992) Yukihiro (od 1997) | |||
Byli członkowie | |||
Sakura (1993–1997) Hiro (1991–1992) Pero (1991–1992) | |||
Współpracownicy | |||
Hajime Okano (producent) | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Ich album Ark pochodzący z 1999 roku został sklasyfikowany na 24. miejscu w zestawieniu 30. najlepszych japońskich albumów w historii[30]. Ponadto album True z 1996 roku, znalazł się na liście 44 najważniejszych japońskich albumów z lat 1989–1998 sporządzonej przez japoński magazyn Band Yarouze w 2004 roku[31]. Na liście 100 najwybitniejszych japońskich muzyków pop stworzonej przez HMV Japan w 2003 roku zajęli 58. miejsce[32]. Ponadto amerykański magazyn Forbes w 2012 roku uznał muzyków za najdroższy japoński zespół rockowy w oparciu o zyski z ich tras koncertowych[33]. Jest to także pierwsza i jedyna obok X-Japan japońska formacja muzyczna, której udało się wystąpić na scenie Madison Square Garden w Nowym Jorku i jedna z nielicznych, która została zauważona przez amerykańskie media[33][34]. L’Arc~en~Ciel zdobył wiele nagród muzycznych, w tym między innymi najważniejszą przyznawaną w Japonii za szczególne osiągnięcia muzyczne Japan Gold Disc Award[35][36][37][38][39][40] i wystąpił wielokrotnie na najważniejszych scenach muzycznych w Japonii – na Nippon Budōkan[41] i Tokyo Dome[28][42][43][44]. Ich występy na Stadionie Narodowym w Tokio cieszą się jedną z najwyższych frekwencji w kraju na tej arenie. Kilkakrotnie zespół ustanowił rekord czasowy. Jednym z najnowszych była sprzedaż wszystkich biletów na dwudniowy koncert z okazji dwudziestej rocznicy istnienia, zorganizowanego w dniach 26–27 maja 2012 roku na Stadionie Ajinomoto w przeciągu zaledwie pięciu minut[45]. W 2012 roku burmistrz Honolulu na Hawajach, Peter Carlisle, ustanowił oficjalnie 31 maja Dniem L’Arc~en~Ciel ze względu na bardzo silny wkład w popularyzacji japońskiej muzyki w owym regionie[46]. W 2014 roku zespół ustanowił najwyższy wynik frekwencji na Stadionie Narodowym w Tokio w historii istnienia tej areny. Bilety na dwudniowy koncert grupy 21 i 23 marca, wyprzedano w ponad stu sześćdziesięciu tysiącach egzemplarzy, zapełniając cały stadion; więcej niż u jakiegokolwiek innego zespołu, czy artysty solowego pochodzenia japońskiego[47].
Inspiracje z zespołu czerpie wiele japońskich artystów, między innymi Yasunori Hayashi, czy Daigo Naitō. Zespół ma uznanie również wśród artystów o międzynarodowej sławie jak: Vince Neil, Boyz II Men, Orianthi, TLC, Maxi Priest, czy Daniel Powter.