Lampa Pielera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lampa Pielera (spirytusowa lampa wskaźnikowa) – spirytusowa lampa górnicza umożliwiająca nie tylko wykrywanie metanu w atmosferze kopalnianej, ale i dokładne określenie jego stężenia. Jest ona swoistym udoskonaleniem lampy Davy’ego. Zwiększyła ona bezpieczeństwo górników w kopalniach, ostrzegając przed niebezpieczeństwem wybuchu metanu będącym największym ryzykiem w kopalniach węgla kamiennego.
Lampa Davy’ego (z lewej replika podobnej w konstrukcji spirytusowej lampy Pielera, ze skalą, z prawej dwa rysunki lamp Davy’ego) |
Skonstruował ją Franciszek Pieler (niem. Franz Caspar Pieler), niemiecki fachowiec górniczy, na początku lat 80. XIX w. zapewne podczas pracy w zagłębiu Akwizgranu. Lampa ta szybko zyskała na popularności z powodu wysokiej sprawności i łatwości obsługi. Dominowała ona w niemieckich kopalniach węglowych w latach 1885–1930. Później wprowadzono lepsze detektory i oświetlenie elektryczne. Lampa Pielera nie służyła do oświetlania, bowiem płomień alkoholowy dużo światła nie daje. Zastosowanie przez Pielera spirytusu pozwoliło na bardzo dokładne określenie zawartości metanu przy minimalnym występowaniu w powietrzu kopalnianym, ponieważ wykazywała ona już stężenia metanu przekraczające ¼ %. Od roku 1910 stosowano tę lampę tylko w sztolniach, gdzie metan poprzednio wypalono lampami benzynowymi.