Laponia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laponia (fiń. Lappi; szw. i norw. Sameland; Lappland; ros. Лапландия, Łapłandija; pn. sami Sápmi) – region kulturowy i geograficzny w północnej Europie, obejmujący swoim zasięgiem północne części Półwyspu Kolskiego i Półwyspu Skandynawskiego. Leży na terenie 4 państw: Rosji oraz trzech państw nordyckich: Finlandii, Szwecji i Norwegii. Zajmuje obszar ok. 380 tys. km². Rdzenną ludnością całego regionu są Saamowie[1], których populację szacuje się na około 60-90 tys. osób. Obecnie stanowią oni mniejszość wśród mieszkańców Laponii.
Laponia jest największą i jedną z ostatnich krain, gdzie jeszcze jest praktykowany spęd wielkich stad zwierząt[2].
Głównymi ośrodkami miejskimi Laponii są Murmańsk w Rosji, Kiruna w Szwecji, Kautokeino w Norwegii oraz Inari i Rovaniemi w Finlandii.
W 1986 roku przyjęty został projekt lapońskiej flagi i hymnu; w praktyce symbole te nie odnoszą się do całej krainy, ale do jej rdzennych mieszkańców – Saamów.
Od 1996 roku kraina Laponii znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO[3].
Laponia jest uważana za siedzibę św. Mikołaja[4][5].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
