Lars Bystøl
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Lars Bystøl?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Lars Bystøl (ur. 4 grudnia 1978 w Voss) – norweski skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata i złoty medalista mistrzostw świata w lotach.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
IL Eldar | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
11 marca 2001 w Oslo (dyskwalifikacja) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
19 stycznia 2002 w Zakopanem (24. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
11 marca 2005 w Lillehammer (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
4 stycznia 2006 w Innsbrucku | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. zwycięstwa Larsa Bystøla w konkursie na normalnej skoczni. |
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Lars Bystøl pojawił się w sezonie 1998/1999 Pucharu Kontynentalnego. W marcu 2000 w Trondheim po raz pierwszy w karierze przystąpił do kwalifikacji do zawodów Pucharu Świata. Pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata zdobył 19 stycznia 2002 w Zakopanem, gdzie zajął 24. miejsce. W sezonie 2001/2002 punktował jeszcze dwukrotnie, jednak nie poprawił wyniku osiągniętego na Wielkiej Krokwi i w klasyfikacji tego sezonu zajął 65. miejsce. W lutym 2002 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie plasował się poza czołową trzydziestką, a wraz z kolegami zajął dziewiąte miejsce w konkursie drużynowym.
W sezonach 2002/2003 i 2003/2004 pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, jednak na podium nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajmował odpowiednio 26. i 21. miejsce. W 2003 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie indywidualnie był dwunasty na normalnej skoczni. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Tommym Ingebrigtsenem, Sigurdem Pettersenem i Bjørnem Einarem Romørenem wywalczył brązowy medal. Z kolei w 2004 roku zajął dziesiątce miejsce w 52. edycji Turnieju Czterech Skoczni.
Pierwszy raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął w sezonie 2004/2005. Miało to miejsce 11 marca 2005 w Lillehammer, gdzie był trzeci, ustępując tylko Finowi Mattiemu Hautamäkiemu oraz swemu rodakowi Sigurdowi Pettersenowi. W pozostałych konkursach cyklu dziewięciokrotnie plasował się czołowej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiątce miejsce. Był ponadto czwarty w dziewiątej edycji Turnieju Nordyckiego. W ostatnich zawodach sezonu, 20 marca 2005 w Planicy ustanowił rekord życiowy skacząc 216,5 metra[1]. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie lepiej zaprezentował się w konkursach na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym razem z Romørenem, Pettersenem i Roarem Ljøkelsøyem zdobył kolejny brązowy medal. W konkursie indywidualnym zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantem Czech, Jakubem Jandą. Na normalnej skoczni indywidualnie był dziewiąty, a w drużynie dwunasty.
W trzecich zawodach olimpijskiego sezonu 2005/2006 3 grudnia 2005 w Lillehammer zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tylko Andreas Küttel ze Szwajcarii i Jakub Janda. Następnego dnia był drugi za Czechem. Miesiąc później, 4 stycznia 2006 w Innsbrucku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata. W pozostałych konkursach 54. Turnieju Czterech Skoczni zajął 28. miejsce w Oberstdorfie, 20. w Garmisch-Partenkirchen oraz 26. miejsce w Bischofshofen. Dało mu to w efekcie szesnastą pozycję w klasyfikacji końcowej. Kilka dni później wystąpił na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, podczas których razem z Ljøkelsøyem, Romørenem i Pettersenem zdobył złoty medal w zawodach drużynowych. Na igrzyskach olimpijskich w Turynie odniósł największy sukces w swojej karierze. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni po pierwszej serii skoków zajmował szóste miejsce i tracił do prowadzącego Dmitrija Wasiljewa z Rosji cztery punkty. W drugiej kolejce osiągnął 103,5 m, co było drugą odległością konkursu. Dzięki temu awansował na pierwsze miejsce, wyprzedzając Hautamäkiego o 1 punkt i Ljøkelsøy’a o 2 punkty. Na dużej skoczni w drugiej serii awansował z piątej pozycji na trzecią. Zdobył brązowy medal, przegrywając tylko z dwoma Austriakami: Thomasem Morgensternem i Andreasem Koflerem. Ponadto w konkursie drużynowym Norwegowie z Bystølem w składzie zdobyli kolejny brązowy medal. Po powrocie do rywalizacji pucharowej nie stawał już na podium i w klasyfikacji generalnej zajął 13. miejsce.
W sezonie 2006/2007 w trzynastu startach w zawodach Pucharu Świata trzykrotnie zdobywał punkty, za każdym razem zajmując 28. miejsce. Z dorobkiem 9 punktów zajął 76. pozycję w klasyfikacji generalnej. Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo na przełomie lutego i marca 2007. W kolejnym sezonie w zawodach Pucharu Świata pojawił się sześć razy, najlepszy wynik uzyskując 4 marca 2008 w Kuopio, gdzie był siódmy. W klasyfikacji generalnej zajął 37. miejsce. Częściej startował w sezonie 2007/2008 Pucharu Kontynentalnego, gdzie czterokrotnie stawał na podium, z czego trzy konkursy wygrał. W efekcie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu.
W styczniu 2009 został zdyskwalifikowany na 4 miesiące przez Norweską Komisję Antydopingową za używanie środków zawierających pochodne konopi indyjskich[2]. Jeszcze zanim powrócił do międzynarodowej rywalizacji, we wrześniu 2009 postanowił zakończyć sportową karierę[3].
Na arenie krajowej Lars Bystøl wywalczył złoty medal na normalnej skoczni w 2005 roku, srebrne na dużej w latach 2004 i 2006 oraz brązowe: w 2003 roku na dużej, a w latach 2002 i 2006 na normalnej skoczni.
Indywidualnie
2002 Salt Lake City/Park City | – | 31. miejsce (K-90), 38. miejsce (K-120) |
2006 Turyn/Pragelato | – | złoty medal (K-95),brązowy medal (K-125) |
Drużynowo
2002 Salt Lake City/Park City | – | 9. miejsce[uwaga 1] |
2006 Turyn/Pragelato | – | brązowy medal[uwaga 2] |
Starty L. Bystøla na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
31. | 10 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | – | indywid. | 88,5 m | 86,5 m | 215,0 pkt | 54,0 pkt | Simon Ammann |
38. | 13 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | – | indywid. | 113,0 m | – | 99,4 pkt | 182,0 pkt | Simon Ammann |
9. | 14 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | – | druż.[uwaga 1] | 111,5 m | 102,5 m | 790,8 pkt (174,7 pkt) | 173,3 pkt | Niemcy |
1. | 12 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,5 m | 103,5 m | 266,5 pkt | – | |
3. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | indywid. | 127,5 m | 131,5 m | 250,7 pkt | 26,2 pkt | Thomas Morgenstern |
3. | 20 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 126 m | 135,5 m | 950,1 pkt (254,2 pkt) | 33,9 pkt | Austria |
Indywidualnie
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | 12. miejsce (K-95) |
2005 Oberstdorf | – | 9. miejsce (K-90), 4. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | brązowy medal[uwaga 3] |
2005 Oberstdorf | – | 12. miejsce (K-90)[uwaga 4], brązowy medal (K-120)[uwaga 5] |
Starty L. Bystøla na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 23 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | – | druż.[uwaga 3] | 124,5 m | 128,0 m | 991,9 pkt (254,0 pkt) | 54,7 pkt | Finlandia |
12. | 28 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | – | indywid. | 98,0 m | 97,0 m | 240,5 pkt | 39,5 pkt | Adam Małysz |
9. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | indywid. | 94,5 m | 91,5 m | 245,0 pkt | 11,0 pkt | Rok Benkovič |
12. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 4] | 95,0 m | – | 373,5 pkt (126,5 pkt) | 597,0 pkt | Austria |
4. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 137,5 m | 143,0 m | 300,4 pkt | 12,8 pkt | Janne Ahonen |
3. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 5] | 136,0 m | 131,5 m | 1113,5 pkt (281,5 pkt) | 23,8 pkt | Austria |
Drużynowo
2006 Tauplitz | – | złoty medal[uwaga 6] |