Latający Holender (klasa jachtu)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Latający Holender (ang. Flying Dutchman) – olimpijska klasa jachtu w latach 1960–1992; obecnie klasa międzynarodowa. Są to monotypowe slupy mieczowe o powierzchni ożaglowania podstawowego 18,8 m² i spinakerze 20,5 m². Konstruktor: Conrad Gülcher (Holandia). Rok konstrukcji: 1951. Oznaczenie na żaglu: FD. Jacht wymagający bardzo dobrego zgrania załogi oraz precyzyjnego trymu. Bardzo szybki, zwłaszcza w żegludze na wiatr.
Ten artykuł dotyczy klasy jachtów. Zobacz też: inne znaczenie tego wyrażenia. |
Szybkie fakty Konstruktor, Rok konstrukcji ...
Konstruktor |
Uus Van Essen, Conrad Gülcher | ||
---|---|---|---|
Rok konstrukcji | |||
Kraj pochodzenia | |||
Typ ożaglowania | |||
Grot |
10,2 m² | ||
Fok |
8,4 m² | ||
Spinaker |
21 m² | ||
Całkowite ożaglowanie |
18,6 m² | ||
Długość maksymalna |
6,06 m | ||
Długość LWK |
5,5 m | ||
Szerokość maksymalna |
1,78 m | ||
Masa całkowita |
130 kg | ||
Typ kadłuba | |||
Materiał konstrukcyjny |
drewno, kompozyty szklane | ||
Zanurzenie minimalne |
15 cm | ||
Zanurzenie maksymalne |
107 cm | ||
Załoga |
2 | ||
Trapezy |
1 | ||
Schemat | |||
|
Zamknij
Nazwa jachtu zaczerpnięta jest z legendy o Latającym Holendrze.