Latarnia morska w José Ignacio
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Latarnia morska w José Ignacio (hiszp. Faro de José Ignacio) – znak nawigacyjny w postaci wieży znajdujący się w mieście José Ignacio w południowo–zachodniej części Urugwaju, na zachodnim wybrzeżu południowego Atlantyku[1].
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Wysokość wieży |
25 m | ||
Wysokość światła |
32 m n.p.m. | ||
Zasięg światła |
12,7 Mm | ||
Charakterystyka światła |
Fl (1) W 2s | ||
Data uruchomienia |
1877 | ||
34°50′46,6″S 54°37′58,2″W | |||
|
Latarnia została oddana do użytku w czerwcu 1877. Wysoką na 25 m ceglaną, cylindryczną wieżę okalają trzy wąskie poziome biało–czerwone pasy. Zwieńczona jest laterną w takich samych barwach. Obok znajduje się jednokondygnacyjny dom latarników. Światło latarni umiejscowione 32 m n.p.m. nadaje pojedynczy biały błysk co 2 sekundy. Jego natężenie wynosi 1550 kandeli, zasięg to 12,7 mil morskich. Pierwotnie źródłem światła na wieży była lampa naftowa, a następnie lampa acetylenowa. W 1983 latarnia została zelektryfikowana[1][2][3].
Latarnia była źródłem inspiracji dla wielu artystów, od muzyków takich jak Fito Páez, po pisarzy i operatorów filmowych. Jest dostępna dla zwiedzających za niewielką opłatą. W pobliżu znajdują się stoiska z pamiątkami i rękodziełami[2].