Layla
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Layla – ballada blues-rockowa[1][2] zespołu Derek and the Dominos, wydana na singlu oraz albumie Layla and Other Assorted Love Songs z grudnia 1970 roku. Utwór uznawany za jedną z najlepszych ballad miłosnych w historii[3]. Wykorzystuje skomplikowaną gitarową figurę retoryczną autorstwa Erica Claptona i Duane Allmana, a także fortepianową kodę nagraną przez Jima Gordona. Obie, wyraźnie różniące się od siebie partie Clapton i Gordon skomponowali oddzielnie, ale zostały one połączone w jeden utwór.
Zobacz też: inne znaczenia. |
Wykonawca singla z albumu Layla and Other Assorted Love Songs | ||||
Derek and the Dominos | ||||
Strona B |
„Bell Bottom Blues” | |||
---|---|---|---|---|
Wydany | ||||
Nagrywany | ||||
Gatunek |
rock | |||
Długość |
7:02–7:11 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Format | ||||
Twórca tekstu |
Eric Clapton/Jim Gordon | |||
Singel po singlu | ||||
|
Piosenka jest zadedykowana Pattie Boyd, ówczesnej żonie George’a Harrisona i skrytej miłości Claptona. Inspiracją do powstania tego utworu był klasyczny perski poemat Lajla i Madżnun, opowiadający o młodym człowieku, który z powodu swojej miłości do pięknej Lajli zyskał przydomek szaleńca (czyli Mandżun).
Tuż po pierwotnym wydaniu utwór nie odniósł niemal żadnego sukcesu komercyjnego[4]. Od tego czasu singel otrzymał pozytywne recenzje krytyków; Stephen Thomas Erlewine z serwisu AllMusic zaliczył utwór do kanonu muzyki rockowej[3]. W 1992 Clapton wydał nową edycję utworu w wersji unplugged – singel uplasował się na 12. miejscu listy Billboard Hot 100, 9. Mainstream Rock Tracks i 3. miejscu na listach w Nowej Zelandii[5][6].