Leiszmanioza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Leiszmanioza (łac. i ang. leishmaniasis) – grupa chorób pasożytniczych wywoływanych u owodniowców, w tym człowieka, przez wiciowce z rodzaju Leishmania przenoszone poprzez owadzi wektor, którym są muchówki (moskity).
Część gatunków pasożyta zaraża głównie gady (klasycznie rozumiane), z kolei ssaki (oraz rzadko ptaki) preferowane są przez inne gatunki, Zakażenie u ludzi powoduje 21 z ogólnej liczby 30 gatunków, które atakują ssaki. Większość gatunków zwykle przenoszona jest na człowieka przez wektor od innych ssaków (m.in. L. mexicana, L. major i L. aethiopica) zaś jedynie w przypadku dwóch spośród nich (L. tropica oraz L. donovani) wektor typowo przenosi patogen bezpośrednio z człowieka na człowieka.
Choroba wzięła swą nazwę od nazwiska szkockiego patologa Williama Booga Leishmana. To on w 1901 zidentyfikował obce organizmy w śledzionach osób zmarłych z powodu „gorączki z Dum-Dum”.