Leningradzki Okręg Wojskowy (Federacja Rosyjska)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Leningradzki Okręg Wojskowy (ros. Ленинградский военный округ) – jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej obejmująca całość obiektów militarnych – w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne – stacjonujących w północno-zachodniej części Federacji.
Emblemat Leningardzkiego Okręgu Wojskowego | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Podległość |
Miał swoją genezę w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym Imperium Rosyjskiego (od 6 sierpnia 1864 do 1918), a następnie Leningradzkim Okręgu Wojskowym Rosji Radzieckiej i ZSRR.
Okręg w okresie 1991-2010 liczył około 33 tysięcy żołnierzy, a na jego uzbrojenie składało się: 320-330 czołgów, 500 wozów bojowych, 18 wyrzutni rakiet taktycznych „Toczka-U”, 690 systemów artyleryjskich[1].
1 września 2010 razem z Kaliningradzkim Okręgiem Specjalnym i Moskiewskim Okręgiem Wojskowym wszedł w skład Zachodniego Okręgu Wojskowego.
Został odtworzony 26 lutego 2024 obejmując Petersburg, Karelię, Republikę Komi, obwody Archangielski, Królewiecki (Kaliningradzki, leningradzki, wołogodzki, murmański, nowogrodzki, pskowski, Nieniecki Okręg Autonomiczny oraz Flotę Północną[2][3]. Sztab Okręgu znajduje się w Petersburgu. Od 15 maja 2024 dowódcą Leningradzkiego Okręgu Wojskowego jest Aleksandr Łapin[4].