Leopold Tajner - Wikiwand
For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Leopold Tajner.

Leopold Tajner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Leopold Tajner
Data i miejsce urodzenia 15 maja 1921
Roztropice, Polska
Data i miejsce śmierci 25 lutego 1993
Wisła, Polska
Klub KS Watra Cieszyn (1946-1949)
Budowlani Goleszów (1950-1952)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Leopold Tajner (ur. 15 maja 1921 w Roztropicach, zm. 25 lutego 1993 w Wiśle) – polski skoczek narciarski, kombinator norweski, biegacz narciarski, trener. Inicjator budowy wielu skoczni. Brat olimpijczyka Władysława Tajnera, a także Alojzego i Jana. W 1952 wziął ślub z Heleną z domu Madeja[1]. Miał czworo dzieci, trzy córki – Aldonę, Jolantę i Barbarę oraz syna Apoloniusza Tajnera.

Przebieg kariery zawodniczej

Tajner, syn Franciszka, Austriaka z okolic Ramsau i Franciszki Lens, córki austriackiego żandarma Franza Theinera, jako dziecko pracował w kamieniołomie, aby zarobić na swoje pierwsze narty[2]. Miał dziewięcioro rodzeństwa, czwórka zmarła w dzieciństwie[3]. Skakał na skoczni w Goleszowie. Wygrał konkurs w skokach o puchar dyrektora goleszowskiej cementowni. Został mistrzem Śląska juniorów w skokach[3]. W 1935 ukończył szkołę podstawową. Znalazł zatrudnienie jako pomocnik mechanika lotniczego[2]. Zdobył uprawnienia pilota oblatywacza szybowców, ukończył kurs lotów holowanych i akrobacji lotniczej. Zimą brał udział w zgrupowaniach Śląskiego Okręgowego Związku Narciarskiego, startując w zawodach. Zaczął też uczęszczać do technikum lotniczego w Katowicach, lecz wybuch wojny przerwał edukację. Przez trzy lata był robotnikiem przymusowym w okolicach Oberstdorfu, gdzie pracował przy torach kolejowych, a następnie, jako Ślązak, został siłą wcielony do armii niemieckiej, gdzie pracował w roli mechanika samolotowego. Był m.in. we Francji, Afryce i Ukrainie podczas walk na froncie wschodnim[2].

Po wojnie nadal zajmował się narciarstwem i szybownictwem. Pracował jako instruktor w Szkole Szybowcowej Ligi Lotniczej na Górze Chełm. Trenował swojego młodszego brata, Władysława. Sam startował w kombinacji norweskiej[1]. W 1948 reprezentował Polskę na igrzyskach w Sankt Moritz. Zajął 34. miejsce w kombinacji (w biegu był 35. z czasem 1:38:45.0 i notą 126,0 pkt. oraz 20. w skokach – 61,5 m, 58 m i 55 m z notą 195,5 pkt.) i 76. w biegu na 18 km[3]. Na olimpiadę pojechał w mundurze amerykańskiego oficera, gdyż nie miał własnego, reprezentacyjnego ubrania. Przed powrotem do domu wygrał konkurs skoków w Szpindlerowym Młynie[1]. Pokonał skoczków z Norwegii, Szwecji i Czechosłowacji, m.in. Asbjørna Ruuda. W pierwszej serii, w trudnych warunkach, uzyskał 79 metrów i zdobył Wielką Nagrodę Czechosłowacji[3]. W drugiej serii wylądował w tym samym miejscu. Został wicemistrzem Polski w skokach (1949) i w kombinacji (1950). W 1950 wygrał międzynarodowy konkurs skoków w Oberhofie. 11 marca 1951 zajął drugie miejsce w zawodach skoków na Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny[4]. W 1952 w Oslo był na 39. w skokach na olimpiadzie (skoki na 57 m i 56,5 m z notą 178,0 pkt.). Wystąpił z kontuzją, gdyż podczas treningu zwichnął nogę w kolanie[1]. W 1960 swym skokiem otworzył skocznię w Nydku w Czechosłowacji. Po licznych operacjach plastyki ścięgien obu kolan zakończył karierę narciarską.

Praca trenerska

Tajner ukończył kursy szkoleniowe i został trenerem klasy mistrzowskiej. Dzięki niemu zamontowano oświetlenie na skoczni w Goleszowie. Brał też udział w budowie ok. 10 skoczni, boiska do gier sportowych, urządzeń lekkoatletycznych i biegowego toru igelitowego[1]. Wybudował trzy skocznie w Goleszowie, które zostały pokryte igelitem w latach 60. Dwie z nich istnieją do dzisiaj. Był też inicjatorem budowy skoczni w Wiśle-Centrum. Na wzór norweski włączył do treningu zawodników skoki do wody. Uczył ich także skoków na słomę (później używał drabinek i płótna, a także mat kokosowych i słomy ryżowej) i na stalowej linie. Celem tego rodzaju treningów skoczków było opanowanie podstawowych elementów: dojazdu, odbicia i lądowania[5]. Pracował w Olimpii Goleszów, Górniku Koniaków i ROW Rybnik. W latach 90. zrezygnował z działalności trenerskiej. Wychował setki skoczków, kombinatorów i biegaczy narciarskich[6]. Za swój wkład w narciarstwo otrzymał wiele odznaczeń i nagród państwowych, między innymi tytuł Mistrza Sportu, Złotą Odznakę PZN, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego, Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medale 30-lecia i 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużonego Działacza Sportu Związkowego, Złotą Odznakę Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego i inne[6]. Zmarł 25 lutego 1993 roku. Pochowany jest na cmentarzu katolickim[3]. Obecnie rozgrywany jest memoriał ku jego czci.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

1948 Szwajcaria Sankt Moritz – 34. miejsce (w kombinacji norweskiej), 76. miejsce (w biegu na 18 km)
1952 Norwegia Oslo – 39. miejsce (w skokach)

Starty L. Tajnera w kombinacji na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Dyscyplina/konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
34. 31 stycznia – 2 lutego 1948 Szwajcaria Sankt Moritz kombinacja norweska
skoki
+ bieg na 18 km 		321,50 pkt. 127,30 pkt. Heikki Hasu

Starty L. Tajnera w biegach na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Dyscyplina Czas Strata Zwycięzca
76. 31 stycznia 1948 Szwajcaria Sankt Moritz bieg na 18 km 1:38:45,0 0:24:55,0 Martin Lundström

Starty L. Tajnera w skokach na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 24 lutego 1952 Norwegia Oslo Holmenkollen indywid. 57,0 m 56,5 m 178,0 pkt 48,0 pkt Arnfinn Bergmann

Sukcesy krajowe

  • wicemistrz Polski w skokach: 1949[7]
  • wicemistrz Polski w kombinacji: 1950
  • brązowy medalista mistrzostw Polski w skokach: 1951[7].

Sukcesy zagraniczne

  • Wielka Nagroda Czechosłowacji: 1948.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Szatkowski 2003 ↓, s. 3.
  2. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 2.
  3. ↑ a b c d e TAJNER LEOPOLD (1921-1993). PKOl.pl. [dostęp 2012-01-06].
  4. ↑ Dziennik Polski. 1951, nr 71 (2198), 12.03.1951. mbc.malopolska.pl.
  5. ↑ Szatkowski 2003 ↓, s. 4.
  6. ↑ a b Szatkowski 2003 ↓, s. 6.
  7. ↑ a b Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. [dostęp 2012-01-06].

Bibliografia

  • Polski Komitet Olimpijski: Leopold Tajner – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
  • Wojciech Szatkowski: Tajner Leopold (pol.). Skijumping.pl, 2003. [dostęp 2012-01-06].
  • Leopold Tajner (ang.). Sports-Reference.com. [dostęp 06 stycznia 2012].
  • Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 250.
  • Trzcionka W., Bohaterów dwóch, Kalendarz Cieszyński 2002, Cieszyn 2001, s. 299-300.
  • Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 62-64
  • Bogdan Tuszyński, Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, Henryk Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, [2007?], s. 628, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893.
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license. Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license. Credit: (see original file).
Leopold Tajner
Listen to this article