Leopoldo Lugones
argentyński poeta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Leopoldo Lugones (ur. 13 czerwca 1874 w Villa de María del Río Seco, zm. 19 lutego 1938 w Buenos Aires) – argentyński poeta i krytyk literacki, reprezentant kierunku zwanego modernizmem hispanoamerykańskim.
Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1874 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 lutego 1938 | ||
Zawód, zajęcie |
poeta, dziennikarz, krytuk literacki | ||
|
Urodził się w mieście Villa de María del Río Seco w prowincji Córdoba. W młodości związał się z socjalistami, w 1897 roku był współzałożycielem wydawanego w Buenos Aires lewicowego czasopisma La montaña. Był aktywnym członkiem grupy modernistycznych poetów eksperymentalnych, skopionych wokół Nikaraguańczyka Rubéna Darío[1].
Pierwszy zbiór wierszy Lugonesa, zatytułowany Las montañas del oro (Złota Góra) został opublikowany w 1897 roku. Jego ówczesna poezja wykazywała zbieżność z modernizmem, charakteryzowała się używaniem wiersza wolnego oraz egzotycznej metaforyki. Tych samych środków Lugones używał w kolejnych tomach, Los crepúsculos del jardín (1905) oraz Lunario sentimental (1909)[1].
W latach 1911-1914 przebywał w Paryżu, gdzie redagował pismo Revue Sudaméricaine. Po wybuchu I wojny światowej wrócił do Argentyny. Jego poglądy polityczne, dotąd zbliżone do socjalizmu, uległy zmianie i skierowały się w stronę konserwatyzmu i nacjonalizmu. W 1929 roku został faszystą. Zmiana ta znalazła odzwierciedlenie również w stylu literackim, który stał się bardziej realistyczny, co jest widoczne m.in. w poemacie El libro de los paisajes (1917), wychwalającym piękno argentyńskiej wsi[1].
W latach 1914-1938 był dyrektorem Narodowej Rady Edukacji. W 1924 roku reprezentował Argentynę w Komitecie ds. Współpracy Intelektualnej przy Lidze Narodów. Zajmował się też historią Argentyny, a także klasyczną literaturą grecką, m.in. przełożył na język hiszpański Iliadę i Odyseję[1].
Działalność publiczna i związana z nią odpowiedzialność stanowiła znaczącą trudność dla introwertycznego poety i wywoływała silne napięcie emocjonalne. 19 lutego 1938 Lugones popełnił samobójstwo[1].
Pozostawił zróżnicowaną pod względem stylu i poetyki twórczość (poezje w stylu romantycznym i dekadencko-modernistycznym, dzieła o zabarwieniu ironicznym, patriotyczne opowiadania, bukoliki).