Louis Muskens
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Louis Jacob Joseph Muskens (ur. 17 marca 1872 w Mook, zm. 11 czerwca 1937 w Amsterdamie) – holenderski lekarz neurolog, pionier epileptologii. Autor klasycznych monografii poświęconej padaczce i układowi przedsionkowemu, współzałożyciel Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej.
Studiował medycynę na Uniwersytecie w Utrechcie. Dysertację doktorską sporządził w laboratorium Theodora Wilhelma Engelmanna. Pod wpływem Corneliusa Winklera zdecydował się zajmować badaniami układu nerwowego. Muskens kontynuował prace fizjologiczne w Harvard Medical School w Bostonie, potem odbył staż w New York Postgraduate Medical School u Josepha Collinsa. Przez pewien czas pracował także w Londynie, w National Hospital for Paralytics and Epileptics u Williama Gowersa i Victora Horsleya.
Wspominany był jako konfliktowy człowiek, oryginał, z wyglądu nieco zaniedbany[1]. Personalne nieporozumienia doprowadziły do przerwania jego docentury w Amsterdamie. Już w 1906 roku był zwolennikiem traktowania psychiatrii i neurologii jako oddzielnych specjalności lekarskich (te dwie specjalizacje w Holandii rozdzielono dopiero w 1974 roku).
W 1911 roku ożenił się z Celine Povel. Mieli dwóch synów[1].
Wspomnienia pośmiertne napisał m.in. Ariëns Kappers[2][3].