Luís da Cunha
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Don Luís da Cunha (ur. 25 stycznia 1662 w Lizbonie, zm. 9 października 1749 w Paryżu) – portugalski dyplomata i polityk z XVIII wieku.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Ambasador Portugalii w Wielkiej Brytanii | |||
Okres |
od 1697 | ||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
|
Jego ojcem był Dom António Álvares da Cunha, 17. senhor de Tábua (1626-1690), matką zaś Maria Manoel de Vilhena. W latach 1697-1709 da Cunha był posłem nadzwyczajnym Portugalii w Londynie, od 1712 do 1713 drugim co do ważności negocjatorem portugalskim na kongresie pokojowym w Utrecht (pierwszym negocjatorem był João Gomes da Silva, hrabia Tarouca), a w latach 1719-20 ambasadorem Portugalii w Madrycie. Był portugalskim pełnomocnikiem na kongres w Cambrai (1724), potem (od 1732) ambasadorem w Paryżu, gdzie zmarł w 1749 roku. Francuzi uznali jego stanowisko ambasadora dopiero w kwietniu 1737 roku, ponieważ od 1725 roku aż do przełomu lutego i marca 1737 relacje francusko-portugalskie były zerwane.
Był zwolennikiem idei przeniesienia stolicy z Lizbony do Brazylii. Do tych pomysłów nawiązano dopiero w XIX wieku. Jako typowy zwolennik haseł oświecenia nie był specjalnie lubiany w swym kraju. Został odznaczony Komandorią Orderu Chrystusa.