Ludwik Franciszek de Bourbon-Conti
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludwik Franciszek de Bourbon-Conti (fr. Louis François I de Bourbon, ur. 13 sierpnia 1717 w Paryżu, zm. 2 sierpnia 1776 w L’Isle-Adam) – książę Conti od 1727.
Ten artykuł dotyczy księcia Conti. Zobacz też: Ludwik Franciszek – książę Andegawenii i syn Ludwika XIV. |
książę Conti | |||
Okres |
od 1727 | ||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia |
Bourbon-Conti | ||
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | |||
Dzieci |
z Ludwiką Dianą Orleańska: | ||
|
Syn Ludwika Armanda, księcia Conti, i Ludwiki Elżbiety de Bourbon-Condé, wnuczki króla Ludwika XIV. Jego siostrą była Ludwika Henrietta, księżna Orleanu.
Wstąpił do armii francuskiej i w 1741 walczył w Czechach w wojnie o sukcesję austriacką. We Włoszech został wodzem naczelnym armii i wsławił się zwycięstwami w bitwach pod Villafranca i pod Madonna dell’Olmo. W 1745 został wysłany do Niemiec, rok później trafił do Niderlandów. W 1747 odszedł z wojska z powodu konfliktu z marszałkiem Saskim.
Od 1761 był patronem kompozytora Jeana-Baptiste’a-Antoine’a Forqueray’a oraz Jana Jakuba Rousseau.