Mała Papirusowa Turnia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mała Papirusowa Turnia (słow. Malá čierna veža[1], niem. Papirustalturm III, węg. Papirusztorony III, Kis Papirusztorony[2]) – turnia znajdująca się w grani głównej Tatr Wysokich w ich słowackiej części. Mała Papirusowa Turnia stanowi najbardziej wysuniętą na południowy zachód z trzech Papirusowych Turni leżących w grani głównej. Od Baraniej Kazalnicy[3] w masywie Baranich Rogów na południowym zachodzie oddzielona jest głęboko wciętą Przełęczą Stolarczyka, a od Pośredniej Papirusowej Turni na północnym wschodzie oddziela ją Mała Papirusowa Przełączka[2].
Od prawej: Czarny Szczyt, Wielka, Pośrednia i Mała Papirusowa Turnia (podpisane) | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Pierwsze wejście |
16 lipca 1907 |
49°12′16,2″N 20°11′57,0″E |
Od strony południowo-zachodniej pod turnią znajduje się Barania Kotlina – górne piętro Doliny Dzikiej. Ściany opadające do niej są urwiste, znajduje się w nich m.in. przewieszony okap. Pod nimi biegnie Wyżnia Papirusowa Drabina – najwyższy fragment wybitnego zachodu, jakim jest Papirusowa Drabina. Pod nią z kolei położone są Zadnie Papirusowe Spady – urwisko opadające w stronę doliny. Do Czarnego Bańdziocha[3] w górnych partiach Dolinie Czarnej Jaworowej zbiega natomiast w tym rejonie Szymkowy Żleb, ponad którym wyrasta blok szczytowy Małej Papirusowej Turni[2].
Na wierzchołek Małej Papirusowej Turni nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników. Najdogodniejsza droga prowadzi na szczyt południowo-zachodnią granią od Przełęczy Stolarczyka. Wejście od strony Doliny Dzikiej jest częściowo nadzwyczaj trudne (V w skali UIAA)[2].
Mała Papirusowa Turnia zwana była dawniej Południowo-Zachodnią Papirusową Turnią[2].